Ik heb geen lichamelijke kenmerken van depressie. Ik ben niet traag. Ik wend mijn blik niet af. Ik doe mijn haren goed. Ik draag mijn heerlijke jurken. Ik douche. Ik poets mijn tanden. Ik lach. Ik straal.
Ik doe juist parfum op. Ik geef mezelf juist een bodylotionbehandeling. Ik ga juist via recepten koken. Ik doe juist mijn meest feestelijke jurken aan. Ik haal juist mijn petticoat uit mijn kast. Ik draag juist felgekleurde blouses. Ik steek juist me haren op. Ik pak juist mijn juwelen. Ik scheer juist mijn benen. Zoals ik dat anders nooit zou doen.
Maar wat je wel ziet is mijn persoonlijkheidsstoornis. Je ziet alleen een vrouw die het even niet meer weet. Een vrouw die niets meer zelf kan bedenken. Een vrouw die geen initiatief meer heeft. Een vrouw die zelfs haar lijstjes niet meer weet te raadplegen. Een vrouw dit alleen maar over haar ellende kan praten. Een vrouw die alleen maar kan doen wat een ander haar adviseert. Het is een vrouw die gewoon niet meer weet wat ze met zichzelf aan moet en hulp nodig heeft om zichzelf terug te vinden.
Dus je ziet een vrouw die niet depressief is, maar wel een vrouw die afhankelijk is. En dan moet je gestimuleerd worden om zelfstandige beslissingen te nemen, in plaats van de hulp die je krijgt als je het door je somberheid domweg eventjes niet weet. En daarom is alle behandeling door behandelaren die mijn normale ik niet kennen, lastig om op me af te stemmen. En daarom is opname onwenselijk. Afhankelijke persoonlijkheidsstoornissen moeten weg voordat ze nog afhankelijker worden.
Stiekem ben ik jaloers op mensen die wel hun depressie kunnen laten zien. Die niet de aanstelleritis van een aandachttrekkkende persoonlijkheidsstoornis in hun EPD krijgen. Bij hen wordt de depressie behandeld in plaats van het starre patroon dat in een opname niet die behandeld kan worden of -erger- kan liden tot hospitalisering.
Voorlopig worstel ik ermee, en met mijn depressie. De depressie mag er zijn op zijn manier, ik mag er zijn op mijn manier. En dat afhankelijk? Dat worden vanzelf weer gewoon mijn trekken.