Ik heb het vaak moeilijk. Zodra ik mijn gevoelens weg stop krijg ik de intense behoefte mezelf te beschadigen. Het is een ongezonde en beschamende manier om met mijn gevoelens om te gaan. En tijdens zware depressie is dit gedrag niet goed te onderscheiden van suïcidaliteit.
Ik heb zo’n zelfde periode gehad aan het begin van mijn ziekte. Oxazepam en medicatie hebben mij stabieler gemaakt en zo kreeg ik het onder controle. Jaren heb ik het niet gedaan, tot de depressie in 2015, die een voorbode bleek te zijn van mijn huidige rapid cycling.
Ik voel me niet gehoord en erkend door hulpverleners die het niet serieus nemen. Of erger, zeggen dat je er gewoon mee moet stoppen. Het is een ongezonde manier van coping, maar wel mijn manier van coping. Om het te veranderen moet je naar de achterliggende problematiek kijken.
Mijn eigen hulpverleners erkennen mij en het achterliggend lijden, maar komen niet met echte oplossingen. Als mijn hoofd zo ver weg is, dan kan ik geen gezonde keuzes meer maken. Mijn hoofd kan dat niet. Mijn hoofd kent alleen maar slechte dingen.
Daarom bel ik dan een hulplijn in de hoop dat mijn hulplijn gezonde dingen voor mij bedenkt. Daarmee ben ik niet zo zelfstandig als mijn behandelaren me graag zien. Maar geen hulp inroepen betekent dat ik mezelf ga beschadigen of een zelfmoordpoging doe.
Bij de opname werd het teveel hulp inschakelen ‘hospitalisering’ genoemd. Een woord waar ik nog steeds allergisch voor ben. Voor mij is het een totaal onvermogen om op dat moment gezonde alternatieven te bedenken.
Onlangs las ik over een vrouw die het gelukt was te stoppen met zelfbeschadiging. Ze deed het door het telkens uit te stellen. Eerst tien minuten, dan vijftien minuten.
Ik besloot mijn eigen variant te maken. In een redelijk stabiele bui heb ik een stappenplan uitgezet met telkens tien minuten iets doen wat ik normaal gesproken fijn en ontspannend vind. Bovenaan staat: ‘niet nadenken, neem een oxazepam.’ Onderaan staat: ‘neem nog een oxazepam en bel een hulplijn.’ Tien minuten duren erg lang. Maar als ik het schema heb doorgewerkt ben ik een uur verder en werkt de oxazepam meestal.
Het is nu 17 september. Sinds ik dit schreef heb ik mezelf nog maar twee keer beschadigd, ik ben maar één keer gestart met een zelfmoordpoging. Hiervoor beschadigde ik me eens per week en had meerdere keren per maand heftige zelfmoordideeën.
Ik krijg eindelijk controle over mijn moeilijkste momenten.