Ik heb een nieuwe hobby: lezen. Mijn interactieve televisie zachtjes op radio 4. Schemerlampje aan, kaarsjes op tafel . Ze spiegelen in het raam op deze donkere avonden.
Mensen die mij langer kennen weten dat letters verslinden ooit een verslaving was. Ik verslond straatnaambordjes, gebruiksaanwijzingen, televisiegidsen, menukaarten en ook boeken. Ik las met heel erg veel plezier de boeken voor mijn lijst. ‘De Gelukkige Huisvrouw’ vond ik vreselijk vanwege het taalgebruik. Ik ben heel erg braaf, nu begrijp ik dat dit mijn afhankelijke persoonlijkheidstrekken zijn. Misschien vond ik het ook vreselijk vanwege de schimmige wereld van de psychiatrie die door dit boek voor het eerst op mijn pad kwam. Een boek waarin rouw een belangrijk thema is, een gevoel dat ik jaren later pas leerde kennen.
Tijdens mijn studententijd verslond ik met veel plezier medische boeken. Toen ik de diagnose bipolaire stoornis kreeg verslond ik het ‘Handboek Psychiatrie’. Als ik het open sla zie ik dat ik hele pagina’s heb onderstreept, op zoek naar houvast.
Daarnaast vulde mijn kast zich met nieuwe boeken. Stephen King. Griezelen in mijn fantasie, in plaats van in de griezelige realiteit. De ziekte van mijn moeder, haar overlijden. Het overlijden van mijn pleegbroer. Mijn diagnose, mijn instabiliteit. Het achterlaten van mijn dromen. Het te horen krijgen dat je persoonlijkheid ziekmakende trekken heeft.
Ik moest rouwen. Over alle overledenen. Over het verlies van mijn studie. Over het kunnen hebben van een relatie. Over het krijgen van kinderen. De baan van veertig uur, de koopwoning die we zouden kopen. En over het niet meer in staat zijn letters te verslinden.
Sinds kort lees ik weer. Ik lees als ik op zoek ben naar contactpersonen. Ik lees en herlees mijn mails om mijn boodschap duidelijk over te brengen. De notulen kan ik niet meer scannen sinds mijn nieuwe functie, maar moet ik aandachtig lezen om ze goed te begrijpen en te handelen zoals we hebben afgesproken.
En ik ben begonnen met een boek te verslinden. Nou ja verslinden. Ik ben begonnen weer een boek te lezen.
Ik merk dat mijn concentratie verslechterd is. Ik merk dat mijn aandacht snel is afgeleid.
Maar als ik zin heb dan doe ik mijn kaarsen aan en zet ik mijn televisie op radio 4. Elke keer een hoofdstuk, een stuk of 10 pagina’s. En met elke pagina neem ik afscheid van mijn onmogelijkheden, van mijn beperkingen. Ik ben zoveel meer dan lezen.