Ik draag kleren die ik mooi vind. Ik draag oorbellen die ik mooi vind. Ik draag mijn haren zoals ik het mooi vind. Maar ik hou me niet bezig met wat tijdschriften voorschrijven wat mooi is. Dus als kokerrokjes in zijn, als ik alle vlekjes in mijn gezicht moet wegpoetsen of als stijl haar mode is, daar is het gat van de deur.
Ik  ga af op waar ik me mooi bij voel. En dat ik daardoor een hele dag de knopen van mijn blouse scheef heb zitten, een tandpastavlek op mijn jurk heb zitten of mijn T-shirt vloekt bij mijn vest, daar kan ik niet wakker van liggen.
Op één vlak luister ik wel naar wat tijdschriften schrijven. Mijn haar. Voor de heren: vrouwen worden geacht geen lichaamshaar te hebben, behalve op hun hoofdhuid.
Dus eens per week sta ik voor de spiegel om alle zwarte haartjes uit mijn kin en bovenlip te trekken. En sta ik onder douche te pielen met scheermesjes. Zonder scheermesjes geen blote benen of jurkjes zonder mouwen.
Ik heb een haat-liefde verhouding met scheermesjes. Ik gebruik ze ook voor andere zaken die lastig uit te leggen zijn aan mensen die ze daar niet voor gebruiken.
Als ik gevoelens van angst of spanning krijg dan weet ik één hele snelle, werkzame methode om ze te bestrijden. Beter dan alle kalmeringsmiddelen bij elkaar. Ik snij mezelf in mijn pols. Als ik niet toegeef, dan loopt het op tot suïcidale gedachten, plannen of erger en dan snij ik nog harder en nog dieper of loop ik naar het spoor.
Ik heb al vaak besloten om te stoppen.  En even vaak heb ik daarin gefaald.
Drie weken terug ben ik weer gestopt. Ik heb armbandjes en ringen om aan te pulleken als ik mijn gedachten krijg. Ik heb een tafel vol bloemen, elke keer één bos als ik mezelf niet heb beschadigd. Mijn lijstje met afleidingsmechanismen ligt op tafel, naast de G-schema’s en oxazepam. Als ik ga slapen leg ik mijn vaste telefoon op mijn nachtkastje, om te kunnen bellen met TOR en 113.
Dagelijks heb ik minimaal een uur met onhoudbare drang, meestal meer. Het is een harde strijd. Een eenzame strijd. Ik weet wat werkt, maar ik geef niet toe. Daarmee lopen mijn gedachten verder op.
Maar vandaag heb ik een moeizaam record gevestigd.
En ik heb een elektrisch scheerapparaat gekocht.
Laat de nieuwjaarsfeestjes maar komen. Ik ben klaar voor blote benen, jurkjes zonder mouwen en polsen zonder korstjes.