MBT heeft mij voorgoed verpest.
Er is een leven voor MBT.
Er is een leven van weinig gevoelens voelen. Er is een leven om de ander in te voelen. Er is een leven om voor de ander klaar te staan. Er is een leven om jezelf weg te cijferen. Er is een leven om de ander altijd te begrijpen en te vergeven. Er is een leven om niet boos te worden.
Er is een leven tijdens MBT.
Er is een leven van vier keer per week reflecteren op wat je voelt, op wat je denkt, op waarom je voelt, op waarom je denkt. Er is een leven van bewust worden van gevoelens en gedrag. Er is een leven van daar meer grip op krijgen
Er is een leven na MBT.
Er is een leven vol opstandigheid. Er is een leven van kritisch en boos zijn op je hulpverleners. Er is een leven van kritisch en boos zijn naar willekeurige mensen. Er is een leven waar zelfontwikkeling belangrijker is dan de baas plezieren. Er is een leven van een oerwoud aan gevoelens. Er is een leven aan je leven irriteren. Er is een leven van associaal zijn. Er is een leven zonder terugweg.
Het is een leven. Een leven met voelen. Voelen. Voelen. Een knuffel van een nicht. Een onverwachte kus van je neef. Een buitensporig ontbijt alleen voor jou. Een museumbezoek met een goede vriend.
Er is een leven. Voorgoed door de MBT verpest. Een leven vol onzekerheden, een leven vol gevoelens, een leven vol pieken en dalen. Er is mijn leven.