Wat is het toch godsgruwelijk koud. Maar zolang de thermostaat boven de twintig graden aangeeft, mag ik hem van mezelf niet warmer zetten. De douche bracht soulaas zolang ik eronder stond en nu zit ik in pyama, met een warme trui, warme sokken, warm dekentje en warme omslagdoek op de bank voor mij uit te staren. Mijn voeten wijden mijn spiksplinternieuwe spaanse sloffen in. Mijn verkleumde handen rondom een te hete kop thee. Onrustig wiebel ik met mijn tenen heen en weer en ik hoor het knisperen van de nieuwe zolen op de grond alsof ze door een versterker binnen komen.
Mijn neus is ijskoud, een teken dat mijn kouwelijkheid een psychische verhaal heeft in plaats van een temperatuurtechnisch verhaal. Mijn lichaam is vol onrust, maar alleen mijn tenen bewegen. Mijn hoofd weet niets anders te doen dan voor zich uit te staren. Ik hoor het geknisper van mijn nieuwe pantoffels. Tegen het raam roffelt regen. Ik hoor de bladeren van mijn perenboom de melodie van de storm zingen. Met mijn vingers wrijf ik mijn neus warm, het geluid van huid die huid streelt klinkt oorverdovend hard. De koelkast slaat aan en zoemt. Op de achtergrond klinkt het regelmatige tikken van de klok. Elke seconde een mokerslag.
De onrust betreft niet alleen mijn tenen, maar mijn hele lichaam. Als ik opsta ruist mijn dekentje op de grond. Ik loop naar de keuken, naar het toilet en naar mijn piano. Ik sla een C-akkoord aan, ik speel een A toonladder. Gefrustreerd zet ik de piano weer uit en loop terug naar de bank. De klik van de uitknop echoot in mijn hoofd.
Ik vervolg mijn rondje. In mijn kleine huis lonkt mijn verdovende bed. Mijn pantoffels knisperen en kraken bij iedere stap. De regen roffelt. De perentakken waaien tegen het raam. Ik heb het koud, koud, koud. Het geluid van de pantoffels is zo hard dat ik ze uit trek. Alles om de geluiden te vermijden en te verinderen loop ik op kousevoeten door het huis. Maar ook kousen schuifelen niet zacht genoeg als ieder geluid teveel is.
Ik hoor de waterkoker afslaan, de belofte van vijf ruisende stappen van een kruik verwijderd te zijn. Vijf ruisende stappen later is mijn dekbed warm en dempt ze mijn dag.