Mijn tuin staat even stil. In mijn tuin is het winter. De bladeren in de perken heb ik laten liggen, een schuilplaats voor winterslaapdieren. De kikkers en slakken graven zich in de vochtige, koude grond. In tussen de uitgedroogde, grauwe bladeren schuilt een egel. Tussen de kale takken hangen pindaslingers waar vlaamse gaaien met veel plezier van snoepen. De spijkers in de schuur worden dankbaar gebruikt om vetbollen op te hangen. De koolmeesjes die afgelopen lente een nestje maakten tussen mijn druiven, hebben er de tijd van hun leven.
Hoewel het december is, bloeit mijn roos. Het is nog niet echt koud geweest. Toch heeft de winter haar weg naar mijn tuin gevonden. Mijn tuin staat stil, voor dit jaar is het werk gedaan. Voorlopig zal ik geen overvolle vuilnisbakken langs de kant van de weg zetten in de vroege ochtend. Het gras hoeft niet meer gemaaid te worden. Pas in maart hoeft de hybiscus weer gesnoeid te worden. De winter heeft de weg naar mij gevonden.
Ik sta binnen achter mijn raam. De lucht is grauw, aan de takken kan ik zien dat er een gemene wind waait. Haast onzichtbare motregen maakt mijn tuintafel nat en mijn stoelen doorweekt. Ik voel tegen mijn benen de warmte van de kachel. Mijn handen omringen een mok met hete thee. Terwijl ik blaas om weer een slokje te kunnen slurpen wordt zelfs mijn neus warm. Ik kijk vol voldoening naar mijn tuin, naar de vruchten van mijn oneindig lijkende harde werken. Dankzij mijn werk is de tuin mooi zoals ze vanaag is. Musjes vergezellen mijn koolmeesjes. Ik fantaseer niet over de volgende lente of zomer. Het is nu winter en dat is prima.
De motregen gaat over in motsneeuw, maar zodra de sneeuw de grond raakt smelt ze weg. Op de bladeren van mijn roos blijft het wel even liggen. Mijn roos is grof, maar geeft zelfs nu nog mooie bloemen. Onderaan zie ik op deze decemberdag zelfs een roos in de knop die wacht op de volgende zonnige dag om in volledige bloei te raken.
En plots is ze daar en gaat op de roos-nog-niet-in-bloei zitten. Langzaam laat ze haar kwetsbare lichtblauwe vleugels bewegen. De winter-vlinder nodigt mij uit om op deze grauwe, kille winterdag met haar mee te gaan. En ik dans met een hart vol warmte.