Iedere student kent het begrip. SOG’gen. Studie ontwijkend gedrag vertonen. Zeker als eindelijk het einde van de studie in zicht komt en je alleen nog maar je scriptie hoeft te schrijven. Alleen nog maar…
Ik heb een nieuwe uitleg aan dat begrip gegeven. Schrijf ontwijkend gedrag vertonen.
Ruim een half jaar geleden kreeg ik het onzalige en domme idee om de worsteling die een scriptie schrijven betekent nog eens dunnetjes over te doen. Ik besloot een aantal van mijn blogs te herzien en aan te passen zodat het een bundel zou worden.
Op mijn vrije vrijdag stop ik mijn laptop, notitieblok en een stapel oude, geprinte blogs. Een flesje water, een bak met salade, een oplader. Ik ga te voet, want dat duurt langer. Eerst nog even langs de supermarkt voor een flesje cola, chocolade. Een vers stokbrood bij de Franse bakker. Ik geniet ervan dat ik in de rij moet staan. Alles om nog maar niet naar die bibliotheek te hoeven.
In de bieb maak ik eerst een praatje met mensen die net als ik niet willen beginnen met de klus waarvoor ze gekomen zijn. Ik zet mijn laptop neer, het eten en drinken komt er in een ongeorganiseerde cirkel heen te liggen. Ik open het document en blader naar de laatste pagina.
Eerst nog even Facebook checken, even het nieuws bij lezen. Ik tik een paar zinnen in mijn manuscript. Met potlood maak ik aantekeningen op het oorspronkelijke blog. Ik open mijn browser. Ik check mijn Hotmail en mijn werkmail. Ik tik nog een paar alinea’s. Ik werk mijn LinkedIn in bij. Ik doe wat klusjes voor mijn werk.
Twee uur later is het eerste blog van vandaag verbeterd en herschreven. Ik ga even naar het toilet, een kopje koffie halen in het restaurant en ik maak een start met het volgende blog.
Beetje bij beetje vordert mijn boek. Na heel wat vrijdagen en zaterdagen in de bibliotheek en ongeveer even veel zondagen in de Hema ben ik op de helft.
Tijdens mijn laatste depressie, de langste en zwaarste in een half jaar tijd, gooide ik de handdoek in de ring. Ik was er klaar mee. Ik legde de map met zorgvuldig uitgezochte blogs bij het oud papier. Ik vergat alleen nog het halve manuscript van mijn computer af te gooien.
Gelukkig maar. Na de opname kreeg ik hernieuwde energie en moed om weer door te gaan met leven. Met die zelfde energie en moed schreef ik in drie weken tijd de laatste helft.
De scriptie is af en ligt nu bij mijn scriptiebegeleiders. Hopelijk wordt hij met hun hulp zo goed dat de examencommissie het goed keurt.