Geloof me, er zijn niet veel dommere dingen om te gaan doen dan een boek schrijven. Gelukkig vind ik het schrijven zelf heel erg leuk, maar het gààn schrijven…
Het bundelen van mijn blogs heeft me al heel wat uren gekost. Allereerst het uitkiezen van welke blogs je wilt gebruiken. Vervolgens een volgorde bepalen. Bij de volgorde weer nieuwe blogs zoeken en oude blogs weg doen. Daarna een wekenlang herschrijfproces. Iedere vrije dag zat ik in de bibliotheek noodgedwongen met woorden, letters en zinnen te spelen tot het klaar was. Juichend kwam ik de Coffeestar binnen gerend om mezelf te trakteren op een dubbele capuccino. Mijn eerste, zelfgeschreven boek is bijna klaar. Het is echt geweldig geworden. Op naar het tweede.
Dit was afgelopen juni. Ik verzond mijn boek naar uitgeverijen, ik deed mee met een boekenwedstrijd en ik kreeg afwijzing na afwijzing toegezonden.
Twee weken voor mijn verjaardag krijg ik een appje. Mijn grafisch vormgever en mijn coördinator hebben een bijzonder cadeau voor mij verzonnen. Mijn boek ècht gedrukt. Op afstand en later fysiek brengen we wijziging naar wijziging door in de vormgeving. De tekst is helaas een stuk minder dan dat ik het een half jaar geleden vond. Na de nodige aanpassingen is het echt geweldig geworden. Met mijn verjaardag krijg de proefdruk. Klaar om uit te gaan geven in eigen beheer en te gaan beginnen aan mijn tweede.
Een paar weken terug heb ik alle blogs van 2019 geprint. Terwijl ik nog wat uit aan het zoeken ben over boeken uitgeven in eigen beheer, begin ik alvast met het uitzoeken van de blogs voor mijn nieuwe boek. Na de laatste wijzigingen kan het eigenlijk niet beter, dus voor het einde van de maand moet hij in de schappen liggen.
Dan krijg ik de afwijzingsbrief van de enige uitgeverij van wie ik nog geen afwijzing heb gehad. Het is geen standaardbrief. De redacteur heeft mijn bundel met aandacht gelezen. Ik heb drie tips gekregen. Als ik mijn bundel aan de hand van die tips herschrijf, zouden zij graag opnieuw het manuscript ontvangen. Het boek moet dikker, er moet meer een rode draad in en de verhouding depressie/hypomanie moet anders.
Ik heb nu bijna 30.000 woorden, anderhalf keer zoveel als versie één en ik heb een rode draad bedacht. Dus ik kan beginnen met herschrijven. Feitelijk ben ik dus even ver als afgelopen maart, toen ik vond dat het zo lekker opschoot.
Hoi Lonneke,
Als het af is, zullen velen worden geïnspireerd door je. En krijgen je lezers inzichten en kennis. En daardoor kunnen ze dingen bij zichzelf erkennen en herkennen. Zo werkt het lezen van je blogs, in ieder geval voor mij.
Denk hier maar aan tijdens de doorzet-momenten doe nog gaan komen.
Veel succes.
En zet mij maar vast op de lijst met bestellingen.
Trudy Jansen