Aftellijstjes

 Aftellijstjes

Mensen die me kennen weten aardig wat bijzondere feiten over mij. Eén daarvan is dat ik zelden zo gelukkig ben als wanneer ik een Excel file onder mijn neus krijg geschoven en de gegevens daarin moet analyseren en samenvatten. De overtreffende trap is zèlf het bestand ontwerpen, de gegevens in laten vullen en er dan een overzichtelijke, samenvattende grafiek of tabel van maken. Of beter: een grafiek èn een tabel.

Kortom: ik ben gek op cijfers en statistiek. Dat ik met enige regelmaat kwartaal, halfjaar of jaarcijfers moet aanleveren beschouw ik dan ook als één van de leukste en bevredigendste klussen van mijn huidige werk.

Maar ik pas deze cijferliefde ook op andere manieren toe. Zo maak ik iedere maand een begroting en hou ik een resultatenrekening bij. Vlak voordat de nieuwe maand begint schrijf ik alle verwachte inkomsten en uitgaven van die maand op, gebaseerd op de uitgaven van de maand ervoor, van diezelfde maand een jaar geleden en wat ik verwacht op basis van mijn agenda. Meerdere keren per maand vergelijk ik mijn verwachtingen met wat ik daadwerkelijk heb uitgegeven zodat ik mijn bestedingspatroon daarop kan aanpassen. Heerlijk!

Tegenwoordig heb ik een nieuwe toepassing van mijn hobby gevonden. Aftellijstjes. Je weet wel, zo’n lijst met hokjes die kleuters kunnen afstrepen totdat Sinterklaasavond gevierd wordt, tot de vakantie of tot hun verjaardag. Op mijn aftellijst staan geen hokjes, maar datums. Iedere keer dat een datum is geweest, mag ik die datum uitvegen op mijn whiteboard.

Ik tel met mijn lijstjes niet af tot Sinterklaas of mijn verjaardag, maar voor minstens zo heugelijke dingen. Bijvoorbeeld wanneer de lockdown of vakantie is afgelopen en ik weer naar kantoor kan. Of tot mijn suïcidale crisis voorbij is.

Door mijn cijferliefde heb ik namelijk ontdekt dat zo’n crisis altijd tien tot twaalf dagen aanhoudt. Niet minder, maar zeker niet meer. Voor de zekerheid reken ik met veertien dagen. Tijdens zo’n periode is het heel erg moeilijk om te focussen op het feit dat deze periode ook weer over gaat. Dat het een kwestie is van doorbijten, uitzitten en zo goed mogelijk doorkomen.

Zodra ik me dat realiseer pak ik mijn agenda, mijn stift en ga ik naast mijn whiteboard zitten. Nauwkeurig schrijf ik alle datums op en het aantal nachtjes tot het weer goed met me gaat. Zo ongeduldig en verlangend als een kleuter kan zijn in aanloop voor zijn verjaardag, ben ik dan als ik iedere ochtend opsta en weer een dag mag wegvegen.