Toen ik hoorde dat alle winkels dicht moesten, moest ik stiekem een beetje gniffelen. Voor mij verandert daardoor namelijk zo goed als niks. Ik winkel namelijk zelden.
Mijn klasgenootjes baalden flink. Ze hadden zo graag nog een leuk jurkje geshopt of kerstkadootjes gehaald. Stel dat er een kommetje stuk gaat. Een kommetje voor je yoghurt moet je wel echt fysiek uitzoeken. Je kunt toch niet online bepalen of het groot genoeg is of juist te klein? Gisteren ging er één kommetje stuk. Dus nu moet je zes nieuwe kopen, anders klopt dat niet op tafel.
Ik hoorde de discussie met verbazing aan. Nieuwe kleding kopen? Kerstkadootjes? Zes kommetjes voor de yoghurt kopen omdat er ééntje stuk gaat? Het zijn dingen die ik niet op dagelijkse, laat staan op maandelijkse basis doe. Vijf weken niet winkelen is voor mij een peulenschil. Dat doe ik namelijk heel erg vaak.
Ik ben namelijk financieel niet in staat om iedere maand een nieuwe jurk te kopen. Sinds mijn voedselbankperiode heb ik het niet meer financieel zwaar, maar wel zo zwaar dat een maandelijks een nieuwe jurk kopen echt totaal aut of frage is. En nieuwe kommetjes? Die shop ik wel bij de weggeefhoek.
Over iedere financiële beslissing groter dan 10 euro moet ik goed nadenken. Dat betekent dus dat ik moet nadenken of het financieel haalbaar is om Thuisbezorgd langs te laten komen. Ik kom dus alleen in een winkel, als ik van te voren heb nagedacht over wat ik wil kopen, wat het maximaal besteedbare bedrag daarvoor is en als ik dit bedrag ook over heb gemaakt van mijn betaalrekening naar mijn pinrekening. Anders niet.
Dat gaat komend jaar alleen maar erger worden omdat de organisatie die gaat over de kwijtschelding van de gemeentelijke belastingen 700 euro spaargeld ruim voldoende vindt om je belastingen te kunnen betalen en de rijksoverheid voor honderden euro’s aan tegemoetkomingen voor minima heeft weg bezuinigd.
Komend jaar moet ik dus voor ongeveer 700 euro in totaal extra bezuinigen. Minder naar de mondhygiëniste, bij de WMO gaan bedelen dat ze toch nog mijn huishoudelijke hulp blijven betalen, geen droomvakantie van drie weken door Groot-Brittanië die ik me eigenlijk afgelopen zomer had beloofd en nog minder vaak een nieuwe jurk kopen. Hopelijk redt ik het daarmee.
Rijke mensen merken nu pas echt hoe het is om niet te kunnen winkelen. Een feit dat voor arme mensen altijd aan de orde is. Rijke mensen merken nu pas hoe het is als je een paar dagen voor de aankoop al na moet denken of je iets koopt, iets wat voor mij normaal is. H
Het is natuurlijk dan wel weer een beetje jammer dat de winkels voor de allergoedkoopsten, zoals de Zeeman en de Action, dan weer niet aan bezorgen doen. Dus bestel ik mijn nieuwste opschrijfboekje toch maar bij een dure winkel zoals de HEMA.