Hoe je iets ervaart hangt altijd af van je perspectief.
Zo vind ik het in mijn keuken op dit moment erg warm. Mijn ketel levert geen warm water meer, het onderdeel is besteld, dus ik ben water aan het koken voor mijn bad op mijn gasfornuis. Als mijn thee de temperatuur van mijn keuken zou hebben, dan vind ik het koud.
Ik vind dat ik het psychisch heel goed met me gaat. Ik heb afgelopen jaar slechts vijf grote crisissen door gemaakt. Ik kan me voorstellen dat dit voor de gemiddelde Nederlander betekent dat ze een nachtmerriejaar hebben meegemaakt.
Op de opname vinden ze altijd dat ik heel erg goed piano speel. Dat kan niet anders dan een perspectiefkwestie zijn. Als ik de mensen in mijn eigen omgeving piano hoor spelen ben ik slechts een armzalige amateur. Dat geeft niet, want ik vind het vooral leuk en het helpt me.
Of iets duur is, hangt vooral af van het bedrag dat op dat moment op je bankrekening staat. Of het nat is, hangt af of je binnen of buiten zit, of dat je een lekkage hebt. Of je computer traag is, hangt af van hoe snel je bepaalde data nodig hebt. Of het gezellig is, hangt af van de mensen om je heen. Of je geluidsoverlast hebt hangt af van of je uitgenodigd voor het feestje bent. Of laat naar bed gaat, is afhankelijk van hoe vroeg je eruit moet. Of tijd snel gaat hangt af van hoeveel je in die tijd moet doen. Of het gezellig is hangt af van de mensen die bij je zijn. Of de koffie op je werk lekker is, hangt ervan af wat voor machine je thuis hebt: senseo of een luxebonenapparaat.
Voor talen geldt hetzelfde. Zo vind ik dat ik vergelijk met de meesten schrijftechnisch een wat armzalig prutsertje ben, maar ja, ik vergelijk me dan ook met de andere schrijvers die de schrijfoefening doen. In vergelijk met de meeste mensen kan ik best goed blogs schrijven.
Ook voor mijn Engels geldt dit blijkbaar. Alles hangt af van het perspectief. De enige mensen met wie ik Engels spreek of schrijf vallen in de volgende categorieën: Ze zijn Engelstalig/tweetalig, ze zijn gepromoveerd in Engels of ze praten de hele dag met expats op het werk. Ik kan een aardig mondje Engels brabbelen, maar ik ben er zeker niet goed in.
Als ik naar vacatures kijk, wordt vaak van de HBO-secretaresse verlangt dat ze foutloos Engels kan spreken en schrijven. Mijn hemel, dat kan ik niet eens in het Nederlands. Hoe kan ik dan ooit in een sollicitatiebrief dat gaan beweren? Terwijl ik schrijver ben en toch echt op C1 niveau Nederlands spreek en schrijf. Ik had een tekstredacteur nodig voor mijn boek, en dan in een brief beweren dat ik dat foutloos kan?
Toen ben ik eens na gaan denken en bedacht ik dat dit ook af hangt van het perspectief. Volgens de boekjes mag je vanaf A2 niveau beweren dat je vloeiend een taal spreekt. Sinds kort heb ik een certificaat om te bewijzen dat mijn brabbelengels voldoende is om te beweren dat ik vloeiend Engels kan.
Inmiddels heeft mijn bad de temperatuur bereikt van lauwe thee, dus stop ik met schrijven.