Spijbelen
Ik lig in bad. Het water wordt langzaam steeds een beetje kouder. Ik heb een badplank gekocht zodat ik in bad kan schrijven. In plaats daarvan heb ik mijn telefoon erop gezet en kijk ik televisie. Er zijn nieuwe afleveringen van de Handmaids Tale dus nu moet ik natuurlijk alle oude afleveringen terug kijken.
Achter mij staat een rek. Daarin liggen mijn handdoeken, washandjes, wasmiddel, wasverzachter. Eén plank staat vol met doosjes waarin keurig gesorteerd mijn make-up, crèmpjes en zeepjes en badschuim liggen. Iedere doos heeft een thema. Op de bovenste plank mijn voorraad toiletpapier, de waszak voor bh’s en de waszak voor mijn petticoat.
Ik hoef er niet naar te kijken. Ik weet precies waar wat ligt. Ik wil er niet naar kijken, want op de handdoeken ligt een voorwerp waar ik langzamerhand een steeds grotere hekel aan begin te krijgen. Daarom kijk ik er niet naar maar zak ik iets dieper in het water. Met mijn vingers speel ik met de oppervlakte terwijl het weken ervoor zorgt dat mijn nagels schoon worden.
Ondertussen voelt het alsof het boek achter mij, mij een schuldgevoel aanpraat. Ik had het niet voor niets mee naar de badkamer genomen. Over een paar dagen heb ik examen en ik kan me er maar niet toe zetten om te gaan studeren. Met een zucht en een vloek en een zucht sta ik op, droog ik mijn handen en pak ik het boek uit de kast. Ik leg het naast de telefoon waarop weer een nieuwe aflevering begint.
Tijdens de eerste drie jaar van mijn middelbare schooltijd had ik enige moeite met me ertoe zetten om te studeren. Ik was het braafste meisje van de hele school, maar ook degene die het minste huiswerk maakte. Mijn ouders maakte zich grote zorgen en lieten me testen toen school me naar de HAVO stuurde. Door de testuitslag ‘hoogbegaafd’ werd de teleurstelling alleen groter. Uiteindelijk zag ik op een dag het licht en haalde ik met keurige cijfers mijn VWO-diploma.
Nu ik na meer dan twintig jaar opnieuw aan het studeren ben geslagen moet ik blijkbaar door hetzelfde proces. Dat ik het nu grotendeels zelf betaal, maakt het helaas niet makkelijker. De eerste twee vakken verliepen heel soepel. Maar bij dit vak lukt het allemaal wat minder goed.
Het water begint nu wel erg koud te worden. Ik draai de warmwaterkraan open en leg het boek op de wastafel, ver uit zicht, en kijk verder naar de belevenissen van June. Niemand had beloofd dat het leven van volwassenen makkelijker zou zijn dan dat van kinderen. Of pubers. Je blijft je hele leven leren.
Inmiddels zijn we een paar weken verder en heb ik gelukkig het vak gehaald met een ruime voldoende. Het is nu zomervakantie. Hopelijk lukt het me tijdens de volgende vakken wel weer dezelfde werkethos te hebben als tijdens de eerste twee vakken.