Ik heb van mezelf zijn mijn vak gemaakt.
De definitie van ervaringsdeskundige is fragiel en aan verandering onderhevig. Die discussie wil ik niet nu hier voeren. Maar de definitie die ik in dit blog aanhoud is dat een ervaringsdeskundige zijn of haar eigen ervaringen kan bundelen met andermans ervaringen tot ervaringskennis, èn dat hij of zij deze kennis kan inzetten voor een bepaald doel.
Al mijn blogs en vlogs voldoen aan deze criteria. Zelfs als ik een hele persoonlijke ervaring deel, dan doe ik dat altijd met ervaringskennis in mijn achterhoofd en met een doel. Ik heb mijn specialisme gemaakt van heel dicht op mijn eigen ervaring te zitten, en toch te spreken namens mijn achterban. Bij iedere gastles, blog, beleidstafel, interview, bilboard, conferentie, reactie op social media hou ik altijd in mijn achterhoofd: dit is mijn vak. Ik vertel iets om het immer aanwezige doel van destigmatisering te bereiken.
En daar heb ik voor gekozen. Mijn vrienden op Facebook zijn een ratjetoe van mensen die ik in mijn leven ben tegengekomen. Familieleden, studiegenootjes, studentenverenigingvrienden en partijgenoten. Precies zoals bij iedereen. Maar ik ben ook gelinkt met therapiegenootjes, mede-ervaringsdeskundigen, oud publieksleden van conferenties, fervente lezers van mijn blogs. En die laatste groep groeit steeds verder en groter. Als je bedenkt dat ervaringsdeskundig spreker en schrijver mijn vak is, dan lijkt Facebook wel mijn LinkedIn
Door de keuzes die ik heb gemaakt vanuit mijn rol als ervaringsdeskundige, heb ik er onbewust voor gekozen dat geen van mijn socials langer ècht puur voor privé-zaken is. De meeste mensen publiceren alleen rozegeur en manenschijn op hun socials. Ik doe dat ook, maar ik denk dan ook altijd aan mijn ervaringsdeskundigheid. Mijn ervaringskennis. Mijn doel.
Soms wil ik gewoon brullen, zoals mijn oma dat noemde. Zeggen hoe ongelofelijk k*t ik me voel en welke afgrijselijke destructieve gedachten ik heb, of zelfs heb uitgevoerd. Of gewoon uit mijn nek kletsen en domme opmerkingen maken. De meeste mensen hebben dat onderscheid gemaakt met het verschil tussen LinkedIn en Facebook. Ik heb dat verschil niet. Niet meer.
Er is een lotgenotengroep met zeer strikte regels die ik (het braafste meisje van de klas) minimaal eens per maand overtreed. Je doet elkaar geen vriendschapsverzoeken, je plaatst geen links en je doet niet aan zelfverheerlijking. Geen enkele hint naar een blog, vlog, interview, billboard of boek is toegestaan. Niemand van daar mag zich onder mijn Facebookvrienden scharen. Ik vond het een verschrikkelijk keurslijf de eerste dagen, maar het geeft nu dat alle rollen van mijn vak van me afvallen zodra ik inlog.
Zo ver van mijn rollen in het dagelijks leven, vind ik een ander deel van mijzelf. Een deel die anders alleen RLF mogen zien.