Op de een of andere manier lukt het me niet zo goed de deadline te halen van zondagavond een blog publiceren als ik op maandag vrij ben. Vandaag was ik vrij en publiceer ik mijn blog op maandagavond.
Ik ben niet zo goed in vrij zijn
Ik vind het lastig om als ik thuis blijf mijn ritme te houden zonder mijn werk. Duurzame sociale contacten aangaan vind ik lastig, zeker als het initiatief bij mij moet liggen. Het is makkelijker om geen contact met mensen te hebben, dan het risico te lopen dat ik mensen verlies of afgewezen word. Werk brengt collega’s. Superhandig.
Als ik vakantie opneem, dan ga ik ook echt op vakantie. In de zomer lekker fietsen naar de camping of wandelen vanuit een huisje in de winter. Een stedentrip naar het vertrouwde Parijs of ergens dit jaar voor de eerste keer naar Berlijn. Iedere dag is het opletten dat ik een praatje maak met de buren of even ga zitten op een druk terras.
Daarom neem ik nooit vrij zonder echt weg te gaan en werk ik ondanks al mijn stemmingswisselingen altijd door. Werk is mijn redding. Thuis vakantievieren tijdens een zware depressie, zoals ik nu heb, is werkelijk het domste wat ik kan doen.
Ondanks dat is het me vandaag gewoon gelukt om te doen wat ik moest doen
Ik heb alle literatuur voor mijn avondschool voor morgenavond gelezen en samengevat. Zojuist heb ik even trots gejuicht, want jeetje wat was dat moeilijk. Dat betekent dat ik morgen tijd heb om heel veel kadootjes in te pakken. Wat er precies inzit kan ik niet online verklappen. Misschien dat het aanstaande bruidspaar meeleest, hoewel ik denk dat ze het te druk hebben met het voorbereiden van komende woensdag. Gezien mijn huidig gebrek aan initiatief en vermogen om na te denken zijn dit wel een paar enorme prestaties.
Dan heb ik donderdag nog om op mijn gemak mijn tas in te pakken, op de thee te gaan bij een vriend, rustig ergens in Amersfoort uit eten te gaan en op tijd naar bed in mijn hotel te gaan. Mijn longcovid heeft dat nog wel heel hard nodig om mijn hoofd niet met nog meer cognitieve problemen op te zadelen.
Vrijdag ben ik namelijk co-host op een congres
en daar voel ik nogal wat verantwoordelijkheid bij. Het is niet alleen voor mij een belangrijke opdracht voor een belangrijke doelgroep in een nieuwe rol. Ik voel ook een grote druk om “De Ervaringsdeskundige” op een positieve, verbindende manier neer te zetten.
Nog twee nachtjes slapen tot mijn lithium werkt
Misschien nog drie. Hopelijk twee. Mits mijn pillen aanslaan. Anders duurt het nog wat langer. Maar daar ga ik voorlopig maar niet vanuit. Want over één nachtje moet ik naar avondschool, over twee nachtjes ga ik naar een bruiloft, over drie nachtjes moet ik mijn lichaam rust geven want over vier nachtjes sta ik voor een belangrijke zaal.
Dat gaat sowieso goedkomen. Want het geeft dan niet meer als ik vol mijn masker op zet, want ik heb daarna een weekend om daarvan bij te komen en daarna kan ik weer lekker naar mijn werk.
