Ruim een maand geleden schreef ik al over de stress die het geeft om alles rondom betaald werk te regelen. Om mezelf te ontstressen en rekening te houden met alle mogelijke verrekeningen die volgend jaar gaan komen, heb ik mijn toeslagen en uitkering alvast een stuk omlaag gezet. Hiermee voorkom ik hopelijk de terugbetalingen die ik afgelopen zomer heb moeten doen.
Afgelopen week ontving ik mijn inkomsten volgens deze tijdelijke instellingen. Ik schrok er flink van. Gelukkig kan ik mezelf voorhouden dat ik hiermee grote terugbetalingen voorkom als straks blijkt dat het UWV weer een inkomstenbron is vergeten te verrekenen, of wilt gaan verrekenen als het bedrag dat nu op mijn zakelijke rekening staat ook de winst blijkt te zijn.
Voor nu ga ik er dus fors op achteruit
Ik betaal maandelijks bruto 93 euro terug omdat het UWV in 2022 mijn vakantiegeld was vergeten te verrekenen. Daarnaast is mijn uitkering niet met het minimumloon gestegen. Dit om die terugbetalingen in 2024 te voorkomen. Er zal dit jaar een kleine, maar leuke winst van mijn bedrijf als schrijver/spreker zijn. Het is een hele ingewikkelde berekening. Het gaat om ongeveer 100 euro.
Bij de toeslagen gaat het om ongeveer 170 euro. Dit is deels omdat mijn huur met 70 euro is gedaald. Dus gaat het eigenlijk om 100 euro. Als ik nu in de financiële problemen kom, zou ik deze toeslagen kunnen verhogen. Maar als ik rekening hou met de winst, en dat ik komende maanden meer uren ga werken, dan loop ik een heel groot risico om daarmee volgend jaar in de schulden te komen. De belastingdienst is een vervelende schuldeiser, weet ik uit ervaring.
De vorige keer dat ik betaald werkte naast mijn uitkering ben ik door al deze mogelijkheden flink in de schulden gekomen. Dusdanig dat ik uiteindelijk bij de voedselbank belandde. Slechts drie maanden gelukkig en met veel hulp en het inleveren van mijn financiële zelfstandigheid, ben ik er weer vanaf gekomen. Maar het was samen met andere dingen een reden dat ik toen volledig ben afgekeurd.
Dat gaat me niet nog een keer gebeuren
Dit blog is voor iedereen die denkt dat werken loont. Wat ik doe, naast mijn wajong een paar uur werken en een eigen bedrijfje hebben, loont op de korte termijn helemaal niet. Dat is natuurlijk ontzettend verdrietig. Voor mij, maar ook voor iedereen die dit eigenlijk ook wil doen: werken naast zijn uitkering. De meeste mensen met een arbeidshandicap willen namelijk dolgraag werken, maar kunnen al deze stress niet aan. En zonder een flinke spaarrekening zou ik het ook iedereen afraden.
Het meest verdrietige is dat wat ik ook ga doen, deze situatie gedeeltelijk gaat blijven bestaan
Want tot ik in mijn maximale 24 uur het minimumloon verdien, blijf ik te maken houden met verrekeningen van het UWV met mijn uitkering. En als officemanger of secretaresse verdien ik best een leuk salaris, maar ook weer niet zo goed dat ik in die 24 uur het minimumloon verdien.
Hoewel, als ik nou komend half jaar minstens net zo vaak mag spreken als afgelopen halfjaar, dan zou dat samen met mijn nieuwe baan moeten lukken…
…wie zoekt er nog een bevlogen en getalenteerd spreker die graag een gezonde dosis verbinding deelt?
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.
