Zeg je het wel of zeg je het niet…
Daar zijn al heel wat boeken over geschreven. Mij is altijd geadviseerd om het niet te vertellen. De jobcoach, IPS-coach, behandelaren, belangenbehartigers, mede-ervaringsdeskundigen, auteurs van die boeken.
Zeg het niet
Zeg niet in je sollicitatiebrief of tijdens de gesprekken dat je psychische problemen hebt. Bouw je c.v. om al je gaten heen. Vertel ergens een keer welke werkaanpassingen je nodig hebt, want dat ben je verplicht, maar vertel HET niet. Sowieso niet voordat je door je proeftijd heen bent.
Het is een nogal uniform advies. Ik heb nog nooit een ander advies gekregen op dit gebied en ik heb echt wel veel mensen hierover gesproken. Zolang je niet aangenomen wordt vanwege je psychische beperking, vertel je het niet.
Alleen had ik weinig keuze
Ik heb heel erg veel tijd, en wat geld, besteed aan zo goed mogelijk vindbaar te zijn. En ik heb heel erg veel zorgvuldige formuleringen gebruikt om op zoveel mogelijk verschillende manier te vertellen welke psychische problemen ik allemaal heb en hoe ik daarmee omga. Iedere potentiële werkgever weet direct na het intoetsen van mijn naam op Google wie ik ben en waar ik allemaal last van heb.
En toch had ik binnen twee maanden nadat ik begon met solliciteren een baan. Sterker nog, ik werd in 1 week tijd uitgenodigd op 3 verschillende plekken waarbij ik naderhand werd uitgenodigd voor 3 tweede gesprekken. Het eerste gesprek heb ik semi-bewust verknald omdat ik de tweede organisatie veel beter bij mij vond passen. Het derde gesprek heb ik afgezegd, omdat ik bij de tweede organisatie mocht tekenen.
Hoe deed ik dit? Dat heb ik mezelf ook vaak afgevraagd
Afgelopen maandag heb ik mijn -onbewuste- strategie uiteengezet tijdens een presentatie voor Harrie Helpt-trainers. (Check: https://www.ikbenharrie.nl/ een echte aanrader) Zij trainen de collega’s van mensen met een beperking.
Want hoe doe je dat als je niet de keuze hebt om het niet te vertellen. Dan zet je in de voorbereiding tegen iedere beperking, welke kracht je daardoor hebt ontwikkeld. Dan vertel je dat het turbulente leven heeft gemaakt dat je veel ervaring kon opdoen. Dat je het belangrijk vind om een veilige werkplek te creëren voor je collega’s. En dat je er je levenswerk van hebt gemaakt om een stigmavrije wereld te helpen veroorzaken.
Misschien heb ik wel mijn baan juist gekregen òmdat ik open was
in mijn c.v. en sollicitatiebrieven. Omdat ik het eerlijke verhaal op de juiste manier geformuleerd kon vertellen. Omdat ik mezelf op een positieve manier, over alle aspecten van mijn leven, kon presenteren.
Bij deze dus de eerste keer een tip om wèl wat te vertellen. Onder jouw voorwaarden, in jouw bewoordingen en de positieve aspecten uit te lichten. Voor mij werkte het, vast niet voor iedereen.
Het toffe is trouwens dat ik echt de perfecte keuze heb gemaakt
tussen mijn drie potentiële werkgevers. De werkdruk is er hoog, maar het werk, de organisatie en mijn collega’s zijn zo geweldig als ik dacht. Ik voel mij er inmiddels helemaal thuis en de organisatie is erg tevreden over mij. Zo tevreden dat ik acht uur extra aangeboden heb gekregen zodat ik over 2 maanden nog maar één werkgever nodig heb, geen recht meer heb op een uitkering en meer tijd kan besteden aan Lonneke’s Levensdans.
Nu er nog even aan wennen dat mijn nieuwe collega’s alles over mij weten, zodra ze mij hebben gegoogeld.
