Between my first and second interview I was called by HR. After saying a thousand times that my answer, given or not, would have no influence on whether I would be accepted. The second interview was just to get know each other better. After all that, and after I told her I understood, she asked: we saw a gap in your c.v. and we were wondering if you would like to tell why that gap there is. You really don’t have to answer. We were just wondering.
Well, I don’t have secrets. If you google me, you will find out, I said. Googling is strictly against our company ethics. Yeah, of course, I thought in a split second. I have missed so many job interviews because I talk about my diseases on social media. Now, I know, she was for real.
I have recurrent depressions, I said a bit euphemistic
What she did not knew was that I had three second interviews that week, and that I had the opportunity to choose my new employer.
I still think often about this small call. I think she has never realised that this question, and this way of asking this question has been one of the main reasons to choose for Stichting Cordaid. A choice none of us have regretted (I think).
Applying was not obviously for me
The gap on my c.v. is enormous and caused by severe mental diseases. When I was declared totally incapacitated for work, I found out that opening up was essential for me to function in society. I began to blog about my life, wrote a book and started my own business (I was forbidden to call it a small business in the second interview, so a business it is) as an experienced expert. I have to be able to say, I’m feeling crap today but I am in the office, so lets go!
Literature does say the same. In a work environment where people can be open of mental diseases, people tend to be less often ill and reintegrate sooner.
And then, against all expectations, I applied for a job and I was accepted
Now a new adventure started: getting new colleagues who would link me on LinkedIn and would read my blogs. Also supliers googled me. What would they think about all the stuff I write, the discussions I have, the fact I have my own business as an experienced expert speaker on the area of mental health and that I am proud of it.
And all reactions I had were great. I do have the best colleagues! And the best HR. Because they too realise the importance of opening up.
Last week there was an e-mail. It was just a small mail about Mental Health Awareness Week. I think most people did not open it. But it meant the world for me. I did make the right choice last summer.
English Above
Tussen mijn eerste en tweede gesprek werd ik gebeld door HR. Na duizend keer te hebben gezegd dat mijn antwoord, gegeven of niet, geen invloed zou hebben op of ik zou worden aangenomen. Het tweede gesprek was gewoon om elkaar beter te leren kennen. Na dat alles, en nadat ik had gezegd dat ik het begreep, vroeg ze: we zagen een gat in je cv en we vroegen ons af of je zou willen vertellen waarom dat gat er is. Je hoeft echt niet te antwoorden. We vroegen het ons gewoon af.
Nou, ik heb geen geheimen. Als je me googelt, kom je erachter, zei ik. Googelen is strikt tegen onze bedrijfsethiek. Ja, ‘tuurlijk, dacht ik in een fractie van een seconde. Ik heb zoveel sollicitatiegesprekken gemist omdat ik over mijn aandoeningen praat op sociale media. Nu weet ik dat ze het meende.
Ik heb terugkerende depressies, zei ik een beetje eufemistisch
Wat ze niet wist, was dat ik die week drie tweede gesprekken had en dat ik mijn nieuwe werkgever mocht kiezen.
Ik denk nog vaak aan dit gesprekje. Ik denk dat ze nooit heeft beseft dat deze vraag, en deze manier van vragen een van de belangrijkste redenen is geweest om voor Stichting Cordaid te kiezen. Een keuze waar niemand van ons spijt van heeft gehad (denk ik).
Solliciteren was niet vanzelfsprekend voor mij
Het gat op mijn c.v. is enorm en veroorzaakt door ernstige psychische aandoeningen. Toen ik volledig arbeidsongeschikt werd verklaard, kwam ik erachter dat openheid essentieel was om in de maatschappij te kunnen functioneren. Ik begon te bloggen over mijn leven, schreef een boek en begon mijn eigen bedrijf (ik mocht het in het tweede interview geen bedrijfje noemen, dus het is een bedrijf) als ervaringsdeskundige. Ik moet kunnen zeggen: ik voel me klote vandaag, maar ik ben op kantoor, dus let’s go!
De literatuur zegt hetzelfde. In een werkomgeving waar mensen open kunnen zijn over psychische aandoeningen, zijn mensen minder vaak ziek en re-integreren ze eerder.
En toen, tegen alle verwachtingen in, solliciteerde ik naar een baan en werd ik aangenomen
Nu begon een nieuw avontuur: nieuwe collega’s die me zouden linken op LinkedIn en mijn blogs zouden lezen. Ook leveranciers blijken me te googlen. Wat zouden ze denken van alles wat ik schrijf, de discussies die ik voer, het feit dat ik mijn eigen bedrijf heb als ervaringsdeskundig spreker op het gebied van ggz en dat ik daar trots op ben.
En alle reacties die ik kreeg waren geweldig. Ik heb de beste collega’s! En de beste HR. Want ook zij beseffen hoe belangrijk het is om open te zijn.
Vorige week kwam er een mail. Het was maar een klein mailtje over de Mental Health Awareness Week. Ik denk dat de meeste mensen het niet hebben geopend. Maar het betekende veel voor mij. Ik heb afgelopen zomer de juiste keuze gemaakt.
