Een betere invulling van een vakantie als dit bestaat niet.

Ik kan vele soorten geweldige vakanties bedenken. Naar Zuid-Frankrijk fietsen, met een noorderwind en zonder regen, was natuurlijk helemaal top. Net als in een schattig huisje op Ameland in november logeren, en dan met laarzen aan door de duinen en de branding struinen. Buitenkunst scoorde in de twee jaar dat ik mee kon doen, ook heel erg hoog op de lijst van geweldige vakanties. En ik kijk nu al uit naar het moment dat ik naar Kenia mag vertrekken.

Maar een vakantie lang lesgeven: heerlijk! Daar ben ik namelijk nu mee bezig, en ik geniet er met volle teugen van.

Ik ben er afgelopen woensdag mee begonnen. Tijdens de laatste stuiptrekkingen van mijn griep, zette ik vooral mijn hoofd aan het werk. In drie dagen tijd zou ik bij zeven werkgroepen voor bachelor studenten psychologie aansluiten. De werkgroepen duurden 1,5 uur elk, maar het was dusdanig hard werken dat het volle dagen waren.

Het waren Q&A’s waardoor het weinig voorbereiding nodig had. In tegenstelling tot het hoorcollege dat ik komende dinsdag ga geven. Toch was het juist daardoor heel erg intensief. Iedere werkgroep had zijn eigen dynamiek en ook de onderwerpen die werden besproken liepen ver uiteen.

Ik had lering getrokken uit voorgaande jaren en een engelstalig signaleringsplan, mijn herstelgrafiek en nog een aantal andere dingen meegenomen en sjouwde dat al die dagen mee naar de faculteit.

De vragen gingen diep. Soms moest ik diep nadenken over de antwoorden. Tijdens het beantwoorden analyseerde ik mijn leven in het hoge tempo van denken dat ik zo fijn aan mezelf vind. Ik analyseerde gebeurtenissen, uitspraken van mezelf en anderen van vroeger, gevoelens die dat allemaal destijds opriepen, en wat ze in het heden allemaal met me doen.

Na de lessen belandde ik doodmoe op de bank en liet ik thuisbezorgd komen. Ik was voldaan: ik had mijn eigen hoofd laten tollen van het werk, de studenten meegegeven wat ik graag wilde geven, al hun vragen beantwoord en ze hopelijk richting een meer herstelgerichte benadering heb kunnen sturen. Voldaan, maar doodmoe. Alsof ik er drie uur therapie op had zitten, in plaats van eentje van een uur per week.

Nu het de tweede dag is van mijn driedaagse weekend ben ik weer bijgekomen, hoor.

Ik heb de PowerPoint afgemaakt, mijn huishouden is weer aan kant, ik heb bollen geplant en ik heb de afspraken met nefrologie in mijn agenda’s gezet. Ik ben klaar om dinsdagochtend opnieuw te gaan knallen voor de vierdejaars Social Work aan Hogeschool Leiden

Ik kijk ook weer uit naar het ritme van mijn werk, de afwisseling tussen eenvoudige klussen en ingewikkelde, het regelen van plafondplaten, het doen van kleine reparaties en de gesprekjes bij de koffieautomaat. Gewoon omdat ik dat veel langer achtereen volhoud.

Maar tot die tijd ga ik er flink van genieten: vakantie.

Guest teacher

There is no better way to fill a holiday like this.

I can think of many kinds of great holidays. Cycling to the south of France, with a northerly wind and no rain, was of course totally awesome. As was staying in a cute little house on Ameland in November, and then strolling through the dunes and surf with boots on. Buitenkunst also scored very high on the list of great holidays in the two years I was able to participate. And I am already looking forward to when I get to go to Kenya.

But a teaching holiday: wonderful! In fact, that’s what I’m doing right now, and I’m thoroughly enjoying it.

I started it last Wednesday. During the last throes of my flu, I mainly put my head to work. In three days, I would join seven working groups for bachelor psychology students. The working groups lasted 1.5 hours each, but it was such hard work that they were full days.

They were Q&A’s so it required little preparation. Unlike the lecture I will be giving next Tuesday. Yet, that was precisely why it was very intensive. Each study group had its own dynamics and the topics that were discussed also varied widely.

I had learnt lessons from previous years and brought an English signalling plan, my recovery chart and a few other things and carried that with me to the faculty all those days.

The questions went deep. Sometimes I had to think deeply about the answers. While answering, I analysed my life at the fast tempo of thinking that I love about myself. I analysed events, statements made by myself and others in the past, feelings that all these evoked at the time, and what they all do to me in the present.

After the lessons, I ended up tired on the couch and let thuisbezorgd come. I was fulfilled: I had made my own head spin with work, given the students what I wanted to give, answered all their questions and hopefully steered them towards a more recovery-oriented approach. Satisfied, but dead tired. Like I had three times three hours of therapy on it, instead of one of one hour a week.

Now it is the second day of my three-day weekend, I have recovered. I have finished the PowerPoint, my household is back to normal, I have planted flower bulbs and I have put nephrology appointments in my diaries. I am ready to start smashing for fourth-year Social Work at Hogeschool Leiden again on Tuesday morning.

I’m also looking forward to the rhythm of my work again, the alternation between simple jobs and complicated ones, arranging ceiling tiles, doing minor repairs and the chats at the coffee machine. Just because I can keep that up for much longer at a time.

But until then, I am going to enjoy it heavily: holidays.