In het nieuws
Soms is het zoeken en dubben naar een mooi onderwerp voor een blog. Soms komen de ideeën aanwaaien door berichten in de media.
Vandaag koppel ik drie onderwerpen, terwijl ik (1) een feestje mag vieren. Want mijn stemmingswisselingen komen en gaan, in het ritme van mijn bipolaire stoornis (2) zal ik het zonder mijn medicatie gaan doen maar met de kracht van mijn lotgenoten (3).
Nieuwsgierig hoe dit zit? Lees snel verder.
Leven met rapid-cycling
“Jouw depressies kunnen niet jaren duren. Je hebt rapid-cycling.” We waren al een half uur bezig, toen mijn psycholoog deze opmerking maakte. Ik schoot erdoor in de lach. Mijn waanachtige, depressieve hoofd werd geraakt door deze omdenken. Hij had gelijk. Deze depressie was niet al twee jaar bezig en zou ook weer overgaan in het ritme van mijn stemmingsschomelingen.
Vanaf het begin allereerste begin in 2004 heb ik namelijk een rapid-cycling bipolaire stoornis. Dat betekent dat ik tenminste vier keer per jaar een depressie, hypomanie of gemengde episode heb. Ik heb een paar jaar geen rapid-cycling gehad. Toen had ik ultra-rapid-cycling: vier of meer episodes per maand.
Maar de afgelopen drie maanden heb ik slechts drie episodes gehad. Ik had in november een lange, matige depressie vervolgens in het begin van de lente een hypomanie en aan het begin van de zomer een zware depressie. Appeltje eitje dus. Alleen ben ik doodsbang (letterlijk) om deze stabiliteit weer te verliezen, om die heftige stemmingswisselingen die door mijn stoornis worden veroorzaakt weer terug te krijgen, als ik aan het eind van de winter stop met lithium.
De oorzaak van mijn bipolaire stoornis
Hoewel ‘door mijn stoornis?’ Dat mag ik niet meer zeggen. Want we weten niet goed wat de oorzaak van de stoornis is dus kun je niet (meer) zeggen dat je door stemmingsschomelingen een bipolaire stoornis hebt, of door de bipolaire stoornis stemmingsschomelingen krijgt.
Nee, Sherlock, het hele DSM-classificatie systeem beschrijft zonder achterliggende oorzaak exact te weten. Het is een beschrijving van wat een psychiater of psycholoog ziet. Trouwens, heel veel somatische aandoeningen zijn gebaseerd op het clusteren van symptomen, zonder een echte oorzaak te weten. Maar van de meeste mensen mag ik gewoon zeggen dat ik veel slaap dankzij mijn longcovid. Ondanks dat de oorzaak van longcovid grotendeels nog onbekend is.
De waarde van een psychiatrische diagnose
En nee, ik identificeer mij niet met mijn stoornissen, ondanks dat ze een groot deel van mijn leven uitmaken en bepalen. Het geeft me houvast in mijn -en die van mijn psychiater en mijn begeleiding- zoektocht om hiermee om te gaan. Om op zoek te gaan naar strategieën om een zo stabiel mogelijk leven te leiden.
Om informatie te kunnen zoeken (en vinden) naar hoe andere mensen met een bipolaire stoornis leven, ook zonder medicatie. Om te kunnen leren van hun ‘best practice’. Best handig, zo’n label, want daardoor kreeg ik afgelopen week onderzoeken en artikelen toegestuurd hoe andere mensen dat doen: leven met een bipolaire stoornis zonder medicatie. Zij laten zien dat het kan. Dat geeft mij weer moed.
Mijn naam is Lonneke Tomas en ik schrijf iedere week een blog over hoe ik leef met mijn psychische problemen.
Naast het feest dat ik minder snel wissel in mijn stemmingen, ben ik ook bang dit kwijt te raken.
Er verscheen een artikel tegen ‘labels’ terwijl ik er juist profiteerde van het feit dat er namen zijn voor wat ik heb.