‘Project Leven’ is definitief van start. De dagen dat ik volledig er volledig van overtuigd was dat het een subliem idee was zijn voorbij. Een paar dagen lang was het het perfectste idee dat bestond, maar inmiddels heb ik ontdekt dat er nogal wat grote implicaties aan vast hangen. Ik wist dat mijn leven voorgoed anders zou zijn dan daarvoor, maar hoe groot die impact was heb ik niet kunnen invoelen.
Sinds afgelopen maandag ben ik in de fase gekomen dat ik het aan steeds meer anderen vertel. Zo heb ik ontdekt dat heel erg veel mensen ergens in hun leven op hetzelfde punt hebben gestaan als ik. Aan het spoor, op een hoog balkon, gedrogeerd richting een boom rijden, teveel pillen innemen. En dat zij op dat punt exact hetzelfde, briljante idee kregen om net zo bewust als ik te kiezen voor het leven.
Enfin, dat maakt het niet een minder goud idee. Het maakt het overigens ook niet makkelijker en overzichtelijker om het uit te voeren. Het raak me dat al deze mensen het aan me vertellen, het geeft me kracht, het troost me.
Zij zijn met hun project goed op stoom. Voor mij zijn de implicaties van mijn nieuwe keuze voorlopig nog vooral heel erg groot en onoverzichtelijk. ‘Project Leven’ behelst zoveel verschillende levensgebieden waar ik nu noodgedwongen anders over denk, droom, beslis. Waar ik nu anders over wil denken, dromen, beslissen. Waar ik nu anders over kan denken, dromen en beslissen.
Met bijna twee jaar werkervaring in een fuserende organisatie weet ik inmiddels alles van het opzetten van projecten. De basis van een project zet je op met behulp van een flapover, creatieve mensen, een stel stiften en een berg post-its. Dit kun je ook toepassen tijdens cursussen, schrijfopdrachten en het opzetten van een website. Been there, done that.
Met ‘Project Leven’ kun je precies hetzelfde doen. Daarom heb ik een vel van de flapover op mijn werk achterover gedrukt en op de muur van mijn studeerkamer geplakt. 18 juni 2019 in een grote cirkel in het midden. Wat zijn de implicaties van mijn beslissing die donderdagmiddag? Hoe voelt dit? Wat moet ik hiermee aan? Op mijn post-its, versierd met roze bloemen en blauwe vlinders, schrijf ik steekwoorden. Ik groepeer ze tot ik vier hoofdthema’s over hou.
Allemaal dingen die tot een kleine twee weken terug volkomen onbelangrijk waren. Zelfontwikkeling, lichamelijke gezondheid, sociaal leven, zelfzorg. Ik pak vier lege vellen en geef hen deze titels. Met andere post-its schrijf ik subthema’s en met boekpaginablokeerders schrijf ik steekwoorden rondom de subthema’s op.
Alles wat afgelopen week in mijn hoofd naar boven borrelde om mijn nieuwe leven vorm te geven, verdwijnt in een vrolijk gekleurde, gestructureerde bende.
Er zijn denk ik weinig mensen die hun leven opstarten door middel van een brainstormsessie. Meestal doen mensen dat negen maanden in een buik. Ach, zolang ik maar naar de volgende fase van dit project kan gaan zonder een grote terugval te krijgen.