In de wereld vol openheid die ik hier tracht te creëren, is er een onderwerp waar ik mij diep voor schaam. Een onderwerp wat ik soms en soms wat vaker indirect benoem als het verlangen waarmee ik langs mijn pols strijk.
Het is een onderwerp dat ik niet kan uitpluizen, ik snap er namelijk niets van. Ik wijd er geen blogs aan. Ik breng het niet snel ter sprake bij therapie en benoem het enkel bij mijn hulpverleners en vrienden ten teken hoe slecht het met me gaat. Het hangt altijd samen met depressie, een gemengde episode of triggers die mijn persoonlijkheidsstoornis keihard raken.
In mijn signaleringsplan staan dingen die me helpen als de drang hoog wordt. Suicidaliteit mag weg, dit mag niet. Dat terwijl de grens bij mij vaak niet helder is. Als ik het steeds verder uitstel, dan wordt het vanzelf suïcidaliteit. Door op tijd eraan toe te geven kan ik het soms stoppen. Soms ook niet. Meestal niet. Na zelfdestructief gedrag, ongeacht of het dit is of een zelfmoordpoging, is de spanning in ieder geval wel weg en vervangen door wanhoop, verdriet en schaamte. Gevoelens die veel beter te verdragen zijn dan het gevoel dat de drang hoog op doet lopen.
Als het gebeurd is, mag ik wel van mezelf eindelijk hulp zoeken. Want dan is het ernstig. Zodra het gebeurd is. Eerder niet. Een arts in opleiding zei dat ik er gewoon mee moest stoppen. Letterlijk. Zij had duidelijk nog veel te leren. Een andere arts noteerde het als ‘borderline’ in mijn dossier. Ik heb ook veel te leren. Ik kan namelijk niet onder woorden brengen waarom ik er niet gewoon mee kan stoppen. Ik begrijp het niet.
Het is vandaag SIAD: Self Injury AwernessDay. Dat het eerst een afkorting is die ik niet begrijp, en daarna in het Engels de verklaring lees, in plaats van in het Nederlands, geeft misschien ook wel weer aan hoe beladen automutilatie is. Dat dit de eerste zin is waarin ik het benoem, geeft aan hoe beladen het voor mij is.
Wisten jullie trouwens dat het vandaag ook Nationale Complimentendag is? In de wereld vol openheid die ik hier tracht te creëren, heb ik vandaag voor het eerst proberen te vertellen over een onderwerp waar ik mij diep voor schaam. En dat is wel een complimentje waard.
Complimenten!!!