Zo blij dit blog te mogen schrijven. Omdat ik van mezelf moest wachten tot het een blog van hoop zou zijn…
Liever zou ik helemaal niet meer in contact komen met mensen. Ik mis de knuffels, de armen om me heen, de nabijheid. Ik mis het om mensen in mijn persoonlijke ruimte toe te laten. De ongemakkelijkheid van mensen binnen die binnen de vijftig centimeter in de rij bij de supermarkt naast je staan.
Met het groen waar ik nog veel van heb maak een grasveld op mijn ramen. Het pieterpeuterig klein beetje blauw bewaar ik voor de hartjes van de rode bloemen. Zo staat mijn teddybeer toch een beetje buiten op zoek naar kinderen die weer naar hem zoeken. ’s Avonds gooi ik alle restanten verf bij elkaar, samen met een beetje groen voor de stam om ook een boom in mijn sprookjeswereld te hebben. Het is al lang donker als ik klaar ben.
Liever zou ik helemaal niet meer eten en drinken. Ik mis het gevoel van honger of dorst. Ik mis het uitgebreid koken. Ik mis de behoefte om in mijn eigen behoeften te voorzien. Ik mis het smelten op de tong van oude kaas. Ik mis het vettige van fuet. Van het zure van een goede dressing over de salade. Gebrande pijnboompitten. Avocado.
Vanmorgen was ik zoals iedere morgen vroeg wakker. Ik ben naar de speelgoedwinkel gereden en ik heb nieuwe verf gekocht. Ik heb mijn meubels van hun plaats geschoven. Balancerend op mijn keukentrapje verlies ik me in de muurschildering die ik maak. Met een poetsdoekje maak ik blauwe wolken. Met mijn nieuwe rode verf en een make-upkwastje maak ik een vlieger die tussen de wolken zweeft.
Liever zou ik helemaal niet meer voor mezelf zorgen. Ik mis het om mijn mooiste jurken of rokken aan te trekken en te laten dansen in de wind. Ik mis het om mijn tanden te poetsen. Om mijn gaatje te laten vullen bij de tandarts. Ik mis het mijn lange wandelingen en fietstochten te maken.
Ik zet mijn laptop aan en ga schrijven aan mijn boek totdat hij af is. Ik vergeet de tijd en krijg hem af. Ik maak de verplichte samenvatting. Ik verstuur hem naar de uitgeverij. Ik schrijf een blog voor Psychosenet. Ik maak de eerste huiswerkopdracht voor de eerste les van mijn studie en begin alvast met het voorbereiden van les twee. Ik verstuur mailtjes, aanvragen en beantwoord vragen over Office365. Ik ga op in de letters op mijn laptop.
Liever zou ik helemaal geen pillen meer nemen. Maar ik kies om elke nacht te blijven slapen, om de spiegels constant te houden. Ik mis dat het vanzelfsprekend is om die dingen te nemen. Ik mis dat ik bijwerkingen prima vind omdat de pillen me zo helpen. Ik mis dat ik mijn pillen waardeer. Ik mis de werking van die krengen.
Ik doe dwars, ik ben ongenaakbaar, ik ben vervelend, ik ben chagrijnig, ik doe boos, ik huil, ik ben erg zelfdestructief als ik goed voor mezelf zorg. Als ik me verlies in mijn CreaBeadingen ben ik de beste van de wereld.
Daarom wil ik alleen maar dingen doen die mij hierin houden. Ik wil me verliezen in schilderen, werken, schrijven, studeren. Ik wil geen contact met mensen die mij vertellen dat ik daarmee moet stoppen. Ik trek mijn telefoon uit het stopcontact en zet mijn mobiel op stil.
Liever zou ik helemaal geen pillen meer nemen, maar ze helpen me. Liever zou ik helemaal niet meer voor mezelf zorgen, maar ik verdien het. Liever zou ik helemaal niet meer eten of drinken, maar dan put ik mijn lichaam verder uit. Liever zou ik even helemaal niet meer in contact komen met mensen en me opsluiten in mezelf, maar ik heb ze zo hard nodig.
Gisteren heb ik voor het eerst al mijn pillen (inclusief de extra) genomen. Ik heb voor het eerst mijn tanden gepoetst, eindelijk wat gewandeld en begonnen aan een haakwerkje. Ik heb met mensen gebeld. Vandaag lagen er drie brieven in mijn brievenbus. Ik las ze op de bank in de zon. Misschien kom ik hier toch nog uit voordat het zomer is.