Met mijn zaklamp, gecombineerd met mijn geheugen, kan ik de meeste plassen ontwijken. De vuilniszak die dienstdoet als mat is nog droog. Ik doe mijn sandalen uit en poets mijn voeten semi-schoon. Om de muggenplaag een beetje te temperen doe ik mijn zaklamp uit voordat ik de tent openrits en de spullen voor de nacht binnen leg. Als mijn deur weer dicht geritst is zet ik mijn zaklamp aan en hang die boven in mijn tent.
Half op de tast, want zo fel is mijn zaklamp niet, zoek ik mijn pyjama. Mijn sokken zijn gelukkig nog droog. Ik steek mijn voeten in mijn slaapzak, doe het eerste stukje dicht en met wat hupsen en trekken zorg ik ervoor dat de rest van de slaapzak onder en achter mij ligt. Ik leg de capuchon over mijn hoofd, doe mijn zaklamp uit en rits de rest van mijn slaapzak dicht. Ik draai me nog één keer om en vraag me een paar seconden lang af of de muziek op de achtergrond van de medewerkers komt of van de Vuurplaats om pas wakker te worden als zo rond half vier mijn blaas pijn doet.
Veel mensen met psychische problemen hebben ook slaapproblemen. Daarop ben ik geen uitzondering, terwijl het voor mij, door het bizar makkelijk manisch ontregelen op te weinig slaap, van levensbelang is om goed te slapen. Als ik niet binnen anderhalf uur in slaap val, word ik wat zenuwachtig, zeker als langzaam het aantal theoretisch mogelijke maximaal aantal uur onder de zeven verschuift. Ik leid een vol leven immers, en op een gegeven moment gaat onherroepelijk mijn wekker.
Dan neem ik een slaappil en komt uiteindelijk alles weer goed. Het overkomt me minstens twee keer per week. De andere dagen red ik het met prikkelafbouw, ritme, mijn heerlijke bad, de bijwerking ‘sufheid en slaperigheid’ van alle pillen die ik slik en melatonine, maar ondanks alles lukt het dus toch niet altijd.
Vakantie, waarin alles uit het ritme is, is dan ook een spannende tijd voor mij. Zeker als ik kampeer in een zomer zoals deze die vooral koud, nat en klam is. Het was voor mij dan ook geen moeilijke beslissing om een warmere slaapzak en extra sokken te kopen. Slaap is heilig. En sinds ik die slaapzak heb, ben ik `s nachts zo’n beetje bewusteloos.
Ik wijt het aan het vele buiten en creatief bezig zijn, maar ook aan het feit dat we op Buitenkunst leven naar het ritme van de natuur. Er is namelijk maar op vier plekken op het terrein elektriciteit: de toiletgebouwen, de Admi(nistratie) en de keuken van de medewerkers. De rest van het terrein wordt verlicht met lampen op batterijen of zonnepaneeltjes, kaarsen en olielampen. Kortom, zodra het begint te schemeren, wordt het echt donker. Het gevolg: een prachtige sterrenhemel (als het niet regent) èn een slaperige Lonneke.
Die sterrenhemel kan ik niet nabootsen thuis, maar de schemering wèl. Dus: wie heeft er nog een mooie schemerlamp over die weinig licht uitstraalt, èn een lamp met zo min mogelijk Lumen.