Slaap is heilig voor mij.
12 uur slaap: je bent depressief
11 uur slaap: dit moet je niet nog een keer doen, want zo word je vanzelf depressief
10 uur slaap: prima, geniet maar van je stabiele leven
9 uur slaap: lekker hè, dat stabiel zijn
8 uur slaap: kijk uit, dit kun je één nachtje doen, maar niet drie op een rij
7 uur slaap: UITKIJKEN!!!
6 uur slaap: twijfel niet meer, lieve Lonneke, je bènt hypomaan
Het is voor ontzettend belangrijk om in de gaten te houden hoeveel ik iedere nacht slaap
want het is de beste voorspeller van mijn stemming. Ik kan mijzelf zelfs opzettelijk een manie of depressie aandoen. Als ik instabiel ben geworden, is een goed ritme noodzakelijk om er ook weer uit te kunnen komen. Oxazepam is dan ook een trouwe metgezel dat altijd op mijn nachtkastje ligt, naast een strak dag- en nachtritme dat ik met een ijzeren discipline nakom.
Ik schreef al eerder dat longcovid EPA bijt.Dat de vroege symptomen elkaar overlappen en dat de zo heilige slaap veel moeilijker te monitoren is.
Gelukkig heb ik de laatste week echt veel minder last van mijn covid gehad
Het wondermiddel? 12 of meer uur slapen. Ik ben energieker. Ik kan veel meer. Ik herstel sneller. Ik hoef minder lang te rusten om weer bij te denken. Op cognitief gebied ga ik ook met sprongen vooruit. Ik kan weer helder denken, kom beter op mijn woorden. Gelukkig kan ik mijn hoeveelheid slaap ook prima de andere kant op sturen door wat te schuiven met medicatie. Ik genoot echt met volle teugen van deze dagen.
Na twee dagen begon ik angstig te worden. Het begon ’s nachts en later kwam het er overdag ook bij. Naast het genieten van de verminderde longcovidklachten kwam er een bromtoon van angst die steeds meer werd. Ik dacht eerst dat het bij de longcovid hoorde. Ik rustte dus braaf en deed de ademhalingsoefeningen die mijn autonome zenuwstelsel tot rust moet manen.
Het hielp de bekende pijn op de borst (covid-overbelasting) te verminderen, maar de angst werd eerder meer dan minder.
Vanmorgen stond ik op en ik wist: het is vandaag omslagdag
De dag dat het duidelijk is dat je uit balans bent en een depressie hebt.
Dus hoe hard mijn lichaam op dit moment roept dat het moet rusten. Ik moet nog minstens een uur wachten tot ik naar bed mag. Misschien ben ik er nog op tijd bij om mijn depressie puur op slaap te sturen. Mijn lichaam doet pijn, en dit is duidelijk slecht voor mijn lichaam, maar het moet. Want, ik zei al, ik heb een ijzeren discipline.
En als dit voorbij is? Dan vind ik vast wel weer een beter ritme. Voor een paar maanden…
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.