Het zou zomaar het sterkste verhaal kunnen zijn dat ik ooit kan vertellen. Ik kan goed sterke verhalen vertellen, maar deze had ik niet zomaar kunnen verzinnen. Ik ben namelijk één van de rijkste minima van dit moment. Niet omdat ik zoveel geld heb, maar omdat ik een lage energierekening heb. U hoort het goed.
Ik heb op dit moment een lage energierekening met een langlopend contract
Het was ergens afgelopen februari. Ik was de energiebemiddelaar die mij stalkte echt he-le-maal zat. Echt XXL-zat. De meesten van jullie hebben een aardige indruk van hoe ik in het leven sta en dat iemand of een organisatie wel heel erg ver moet gaan om mij zover te krijgen.
Dus toen mijn energiecontract in februari was afgelopen, kon ik niet wachten om een nieuw contract af te sluiten. Het enige probleem: er was net een oorlog uitgebroken en de energieprijzen schoten door het dak. Én het was een vaststaand gegeven dat die oorlog over drie weken weer voorbij zou zijn. Na wat dubben heb ik besloten dat ik dan maar de slechtste beslissing ooit zou nemen. De weerzin over de bemiddelaar was groter. Drie weken later kon je geen vast contract meer afsluiten. Wat er van die oorlog is gekomen. Tja, dat weten we inmiddels allemaal.
Het levert natuurlijk wel weer een nieuw probleem bij mij op.
Ik voel mij nu gigantisch schuldig
Ik krijg namelijk wel alle minimaregelingen en toeslagen. Als straks het minimumloon stijgt, stijgt mijn Wajong vrolijk met haar mee. En dat allemaal terwijl ik niet hoef te bezuinigen.
Ik moet eerlijk gezegd bekennen dat ik ook werkelijk geen idee heb waarop ik zou moeten bezuinigen. Ik leef al zeker de helft van mijn leven van een minimuminkomen en zet al jaren de kachel niet hoger dan 18,5 graad. Met een kruikje op je schoot lukt dat prima. Lang douchen heb al lang geleden ingeruild voor mijn bad dat ik kan vullen met 5 minuten douchewater. Flextariër zijn bleek jaren terug al een stuk goedkoper dan vlees eten. Hoewel echt vegetarisch inmiddels goedkoper is. En een A-merk kopen? Het zou niet in mijn hoofd opkomen.
Wat dit betreft zit ik in exact dezelfde situatie als iedereen die al jaren arm is. Alleen heb ik de komende 2,5 jaar geen torenhoge energierekening.
Dus ik heb nagedacht over Badhuis Tomas en Gaarkeuken Tomas
Dat beiden ten koste gaan van de beperkte energie heb ik met een zwaar gemoed voorlopig zwaarder laten wegen.
Kortom, ik zit echt in een luxepositie. Ik heb nu dus echt helemaal nergens last van. Nou, nergens… ik heb ook nog gewoon mijn bipolaire stoornis, en mijn longcovid, en mijn persoonlijkheidsproblematiek, en mijn zelfdestructieviteit, en mijn achtste bipolaire episode in dit kalenderjaar (grumbl), en mijn suïcidaliteit, en mijn verwerking (ja, daar ben ik eindelijk mee begonnen en het is niet leuk) van mijn longcovidperiode, en…
Weet je, het zit wel goed
Ik heb deze financiële meevallers gewoon verdient. Het leven mag soms ook gewoon een beetje leuk zijn. Daar kan ik dan mooi weer de inflatie mee opvangen zonder te hoeven inleveren op mijn kwaliteit van leven. En dat heb ik keihard nodig.
