“Het gaat goed. Alles loopt soepel. Mijn leven verloopt zoals vroeger.”
“Of ik ben hypomaan.”
Twijfelend kijk ik mijn psycholoog aan. Ik zit duidelijk weer in mijn bijna vertrouwde onzekerheid. Gaat het goed, of ben ik hypomaan? Bijna vertrouwd. De gedachten zijn vertrouwd, maar voelen dat niet. Als ik me goed voel, zeker na lange tijd van instabiliteit, is dit altijd mijn angst.
Ben ik hypomaan?
Het oude trucje ‘slaap ik genoeg’ is sinds ik longcovid heb opgelopen niet meer betrouwbaar. Ik slaap namelijk altijd genoeg. Maar waar zie ik dan aan dat ik een beginnende hypomanie heb? Ik weet het niet. Een hypomanie herkennen is altijd lastig geweest, maar nu al helemaal.
Want ben ik hypomaan of ben ik gelukkig? Ben ik hypomaan of gaat het goed? Ben ik hypomaan of gezellig? Ben ik hypomaan of een vlotte student? Ben ik hypomaan of hou ik van associeren? Ben ik hypomaan, of geniet ik oprecht? Ben ik hypomaan of verloopt mijn leven echt als vroeger.
De laatste weken gaat het gewoon goed met me
Ik heb mijn studie weer opgepakt en werk met veel gesteun en gekreun, maar ook met heel erg veel plezier, aan mijn opdrachten. Ik neem ze net als vroeger mee naar caféetjes en de bibliotheek en werk gestructureerd. Ik heb een betaalde baan en vind het heerlijk weer een stap verder te gaan met ordenen en structurenvan gegevens. Op mijn vrijwilligerswerk verloopt alles ook goed. Het lukt me dingen te delegeren, de taken die ik moet uitvoeren gaan me goed af. Ik heb een groot gevoel van gewaardeerd worden en kan dit ook uitstralen naar mijn collega’s. Langzaam pak ik, precies zoals driekwart jaar geleden gepland, mijn sociale leven weer op. Hoewel ik weet dat ik daar altijd veel moeite moet doen, lijkt het vanzelf te gaan.
Al die verschillende ballen hou ik zonder moeite in de lucht en ik geniet ervan met volle teugen
Het kan toch bijna niet anders dan dat dit niet de echte werkelijkheid is. Dat ik dit alleen ervaar als prettig, omdat mijn geest rare trucjes met mijn belevingen uithaalt. Ik tel de uren in mijn slaapmeter. Ze laten geen rare dingen te zien. Ik meet mijn activiteiten op mijn social media aan het aantal nieuwe meldingen in de ochtend. Dat valt mee. Ik bestudeer mijn bankrekening. Alles klopt.
De tijd heeft inmiddels mijn probleem opgelost
Want het gaat goed, alles loopt soepel. Buiten wat restverschijnselen van langdurige covid loopt mijn leven weer zoals vroeger. Nog steeds, na vier weken. Als het een hypomanie was geweest, dan was mijn hoofd inmiddels al lang en breed ontploft.
Ik hou gewoon van dit leven
En ik kan ook gewoon gelukkig zijn nu ik meebeweeg met deze fijne stroom in mijn hoofd en mijn hoofd meebeweegt met mij.
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.
Wat een mooie blog, wat een zelfreflectie.
Ik wens je veel vertrouwen toe.
Groet, Anitha