Het was vlak na die levensbepalende keuze van 18 juli 2019 dat ik de cursus Zicht op Herstel ging volgen. Ik had net besloten om mijn eutenasiewens in de vriezer te stoppen en te gaan vechten voor het leven. Mijn leven was vaak niet leefbaar, maar soms weer wel. Dat was voor mij voldoende: een soms leefbaar leven.
Na een teken dat ik van boven kreeg, wist ik dat ik geen andere optie meer had dan weer te gaan leven.
In de cursus leer je anders te kijken naar herstel. Ik vond niet dat ik stappen zette in mijn herstel. Ik was aan het overleven en of aan het vechten voor een iets vaker een leefbaar leven.
Gelukkig namen twee collega’s mij en mijn medecursisten stap voor stap bij de hand. Wat zijn de vier fases van herstel, en welke kantelpunten heb jij tijdens je herstel beleefd? Ook mocht ik het format buigen naar hoe ik het wèl op papier durfde te zetten.
De cursus Zicht op Herstel bleek al een kantelpunt an sich
en een onverwacht hoge hoeveelheden aan kantelpunten zouden nog volgen. Ik blijf me steeds maar erover verbazen.
Op dit moment zit ik in een nieuw kantelpunt. Eigenlijk had ik die een paar maanden voordat ik longcovid kreeg al ingezet. Ik vond dat ik klaar was voor een betaalde baan en ik stuurde zelfs twee sollicitatiebrieven. Helaas kwam longcovid langs en had ik opeens andere prioriteiten. Bovendien vind ik het belangrijk dat mijn werkgever weinig last heeft van mijn psychische ellende, of somatische.
Gelukkig gaan de meeste dingen over
Longcovid valt voor mij daar ook onder. Zeker sinds ik weer corona heb gehad zijn mijn symptomen vrijwel weg. Ik fiets naar Alphen, Katwijk of Noordwijk, ik kan een stuk langer staan en ik slaap minder. Met mijn laatste zeer zware depressie, heb ik met kleine aanpassingen mijn werk naar behoren kunnen doen.
Inmiddels heb ik mijn betaalde baan, maar voor veel minder uur dan dat ik aankan. Ik vind het heerlijk om te doen. Ik maak regelmatig lange dagen. Daarnaast ben ik bezig de moduleopdracht te schrijven van mijn laatste vak voor mijn propedeuse. Tussendoor ben ik de krenten uit de vacature-pap aan het vissen: want ik ben weer aan het solliciteren. Niet omdat het moet, maar omdat ik vind dat een ervaren officemanager zoals ik meer mag verdienen.
Het kost me allemaal veel intellectuele ruimte
Het is moeilijk om iedere avond te koken, om mensen terug te appen, mezelf te begrenzen bij het werken, om blogs te schrijven, in te spreken of dingen uit te zoeken.
Maar het is het waard.
Ik ben ongelofelijk trots op mezelf. Op wat ik de afgelopen jaren allemaal heb bereikt. Zonder een oordeel over of het normaal zou moeten zijn om uit een depressie te komen of dat het normaal zou moeten zijn om niet dood te willen of dat het normaal zou moeten zijn om je eigen geld te moeten verdienen.
Ik ben heel erg trots op mezelf
Maar als je tijdens die cursus had verteld over mijn huidige kantelpunt, dan had ik je niet geloofd. En toch ben ik ermee bezig. En ik merk dat trotszijn op de achtergrond staat. Er staat namelijk een nog veel vreemder gevoel op de voorgrond:
Ik ben gelukkig
Oh, en die grafiek? Hij gaat niet alleen over de fasen van herstel, maar ook over persoonlijke groei. Ik gebruik hem bij het spreken. Ik heb hem wat groter gemaakt en hij staat hieronder. Misschien moet ik hem binnenkort eens bijwerken.
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.
Lonneke, geweldig dat je deze observaties van je verschillende processen deelt in een grafiek. Het spreekt mij aan. Het geeft duidelijk aan hoe je overvallen werd door je problemen en pas na geruime tijd een persoonlijke groei met vallen en opstaan tot stand kwam. Ik zou wensen dat meer mensen in herstel zo samen deze informatie zouden delen. Dank je wel, Lonneke