Balanceren

Veel mensen lopen hun leven lang op een evenwichtsbalk. Anderen gebruiken een tafel en weer anderen hebben een complete (lege) snelweg tot hun beschikking waarover ze kunnen laveren. Hoewel, laveren, er lijkt mij weinig moeilijks aan om je jezelf in balans te houden op een snelweg.

De meeste mensen variëren in de loop der tijd

Soms zijn ze zo stabiel als een snelweg en dan lijkt hun leven weer meer op een evenwichtsbalk of een tafel. Ik ken iemand die jarenlang lampjes verving door op een stoel op het bed te klimmen en even hele korte tijd stevig moest balanceren. Dat zou echt niet in mijn hoofd opkomen. Dat doe ik alleen tijdens het snoeien in mijn tuin, zodat ik in de vijver kan vallen.

Ik zie kinderen van de circusschool regelmatig op eenwielers oefenen

Vaak met een hand ter ondersteuning op vaders of moeders schouder om los te kunnen laten als het lukt en vast te pakken als ze even wat hulp nodig hebben. Soms komen ze op een bal uit de gymzaal gerold. Zouden ze daar ook leren koorddansen?

Want ik ga namelijk vrijwel altijd voor het slappe koord om op te dansen

En ik ben er echt ontzettend goed in. Het is wel altijd hard werken, maar inmiddels kan ik complete telefoongesprekken voeren tijdens het wandelen over het koord. Ook kan ik drie e-mailadressen aanvragen, een mail beantwoorden en een pirouette draaien. Het moet natuurlijk wel op dansen blijven lijken.

Alleen ook ik heb een grens

Want midden in 3 sollicitatieprocedures zitten (en straks organisaties moeten afwijzen… wat een horror… afgewezen worden is drama, maar een ander afwijzen… mijn hemel), een heel erg confronterende longcovidterugval (PEM) hebben, op vakantie gaan, in uren en taken minderen (wat nog niet iedereen weet), 3 teamvergaderingen in 3 weken hebben waardoor ik onder fikse werkstress voor mijn 6 betaalde uren sta, drie babykleedjes haken voor zwangere dames, een cursus verbindende communicatie volgen, familieperikelen en -belletjes krijgen, een werkstuk voor Schoevers schrijven en ondertussen ook mijn gebruikelijke werk op mijn gebruikelijke hoge niveau te doen… ja, dat is zelfs voor mijn balanceerkunsten net iets teveel gevraagd.

Dus vergat ik in alle commotie donderdag mijn medicatie te nemen, had ik last van ontrekkingsverschijnselen en moest ik ’s ochtends mijn slaapmedicatie nemen. Ik voelde met zowel psychisch als lichamelijk echt compleet brak en kon niets anders dan een beetje in bed hangen, liggend YouTube filmpjes kijken of podcasts luisteren. Ik ben dus stevig van mijn koord afgedonderd.

Hopelijk kan ik na deze pitstop komende week weer verder dansen

op het koord dat mij zo vertrouwd is. Vandaag ben ik in ieder geval lekker naar de stoffenmarkt geweest en heb ik stofjes gekocht voor nieuwe naaiprojecten. Want helemaal niets op je bordje hebben tijdens het balanceren is gewoon saai.