Gisteren was ik bij mijn verpleegkundige. Hoewel ik nog af en toe depressieve gedachten heb, is de depressie zelf ver over. Na vier weken voelde ik me behoorlijk oké. Iets drukker dan normaal, maar volgens mijn verpleegkundige was dat prima te verklaren doordat de lamotrigine verhoogd was. Daar kun je blijkbaar een aangejaagd gevoel van krijgen.
Ik gebruikte deze hernieuwde energie om mijn feestje om alle helpers rond mijn verhuizing te bedanken te organiseren. Ik werkte heel gestructureerd alle punten van mijn lijstje af. Ik maakte elke klusje af voordat ik verder ging.
’s Avonds was er de columnclub, waar we onder genot van watermeloen, nootjes, thee en bier afscheid van elkaar namen voor de zomerstop. Onze senior voorlichtster merkte op dat ik wel heel snel was omgeslagen van zwaar depressief naar druk. Ze had me maandag nog gezien, en de drukte die er nu was in mijn ogen vond ze opmerkelijk. We hebben maandag een bijeenkomst en ik heb met haar afgesproken dat ze het mag zeggen als het erger is geworden.
Ik ging eerder naar huis met de bedoeling een oxazepam te nemen en activiteiten af te bouwen. Die oxazepam was gelukt. Ik heb zelf een tweede opgegeten. Daarna ben ik lekker gaan poetsen. Het schoot heerlijk op. Ondanks dat ik ’s nachts(!) aan het poetsen was geslagen, bleef ik gestructureerd. Uiteindelijk was het ver na middernacht dat ik sliep en zo rond zes uur was ik weer wakker. Ik heb nog wat gedoezeld, maar blijkbaar zo weinig dat mijn slaapapp dat niet als zodanig heeft geregistreerd.
Vandaag ben ik vrolijk(!) verder gegaan met poetsen en ben ik begonnen met dingetjes klaarzetten. Alleen een tikkeltje minder gestructureerd. Zo ben ik zeker een kwartier bezig geweest met het zoeken naar mijn melkkantje. Ik heb het opgegeven en wilde met allesreiniger mijn teiltje schoonmaken. Terwijl ik zeker weet dat ik donderdag allesreiniger heb gekregen, kon ik de fles werkelijk nergens vinden. Wel mijn melkkannetje op exact de plek waar ik zocht. En een bak onaangebroken groene driehoekzeep.
Terwijl ik de zeep op  het aanrecht zette en mijn teiltje liet vollopen, viel mijn blik op een leeg glazen flesje om mijn lekkere azijnen in te doen. Nog even goed uitkoken met soda zodat hij echt schoon was. Soda. Ik zou toch echt zweren dat ik dat in huis had. Maar waar?
Ik was ergens mee bezig. In mijn gootsteen stond een teiltje met een sopje.
Er zijn nog veel onoverzichtelijke klusjes. Ik ben blij dat er zo een vriendin komt om me met de laatste dingen te helpen. Zoals even goed stofzuigen, ook onder de banken en tafels. En ook even goed dweilen. Ik ben nu te nonchalant om op dat gebied echt vorderingen te maken. Dan kan ik even langs de papierbak, de glasbak, mijn eigen gft-bak en de ondergrondse vuilniscontainer
De eerste oxazepam zit er al in, de tweede volgt vlak voordat mijn gasten komen en dan heb ik er nog twee over voor vannacht. Hopelijk helpt het iets.
Want ik heb inmiddels zo het donkerbruine vermoeden dat mijn verpleegkundige geen gelijk heeft dat het slechts de opbouw van de lamotrigine is. Er is namelijk inmiddels niet alleen het gejaagde gevoel, maar ook alle andere kenmerken van een flinke hypomanie.