Mensen realiseren zich niet hoe groot hun invloed is op het leven van een toevallige voorbijganger. Afgelopen week kreeg ik meerdere van deze toevallige voorbijgangers voorbij, die invloed hebben gehad op een deel van mijn leven. Alleen omdat ik dit tegen hen heb gezegd, wisten ze het. Anders blijven voorbijgangers en het effect van woorden op hen verborgen.
Openheid is mijn wapen geworden en het is een thema dat vaak terug komt in mijn blogs. Dat geeft wel aan hoe belangrijk het is voor mij. Het is voor mij belangrijk om open te kunnen zijn. Zonder dat kan ik niet functioneren.
Lotgenotencontact is niets anders dan openheid die tot openheid leidt. De openheid van anderen, heeft mij heel veel gebracht.
De afgelopen 2,5 jaar heb ik veel gehad aan de openheid van anderen op het gebied van longcovid en ME. De erkenning aan mezelf dat ik ziek was, rustig aan moest doen en ab-so-luut niet over mijn grenzen heen mocht gaan, bestond enkel bij de gratie van mijn lotgenoten die over hun eigen kwetsbaarheden vertelden, hun ervaringen en literatuur met mij deelden. Zonder hen had ik mezelf nooit de benodigde rust kunnen geven, en daarmee nooit het herstel mogen ervaren dat ik uiteindelijk heb gekregen.
Soms is het schipperen en balanceren. Hoe open kun je eigenlijk zijn. Ik ben op dat gebied vaak de mist in gegaan. Te open zijn bij mensen die niets kunnen met de informatie die ik geef. Ik gok dat ik nog regelmatig daarin een inschattingsfout maak. Met het groeien van mijn eigen stabiliteit, het zelf niet meer overweldigd worden door mijn ziekte, maar midden in het leven staan, groeit denk ik ook de balans die ik hierin steeds beter vind.
Open zijn betekent steeds minder erkenning en aandacht vragen, maar is steeds meer een instrument om een boodschap achter te laten. De scheidslijn tussen functioneel open, en teveel open is soms klein. Steeds vaker zie ik de diamanten van anderen, omdat hij open durft te zijn.
Openheid leidt ook tot kettingreacties. De openheid van anderen leidt tot meer openheid vanuit mij. Mijn openheid leidt ertoe dat anderen ook open naar mij durven te zijn. Het zorgt ervoor dat we verschillende waarheden kunnen uitwisselen, verdraagzaamheid kan groeien, een wederkerig respect voor wie we zijn en hoe we zo zijn geworden kan ontstaan. Er komt waardering voor elkaars kwetsbaarheden en elkaars krachten. Iemands anders levenservaring kan ook jouw bestaan verrijken.
Wanneer was jij voor het laatst open? En welk effect merkte jij ervan?
Openheid in mijn Long Covid verhaal heeft helaas tot heel veel ongeloof en onbegrip geleid. Dat was traumatisch.
Hoe pijnlijk ook, tegen ongeloof en onbegrip loop ik nog regelmatig aan. Vaak weet ik niet waar ik moet beginnen om duidelijk te maken wat de impact van mijn ziekte op mijn dagelijks leven is en waarom dingen wel of niet kunnen.
Zodra ik merk dat er begrip is en ik niet beoordeeld wordt op de grilligheid van mijn ziekte, open ik vanzelf steeds een beetje meer open. Dan ontstaan er zelfs nieuwe en diepgaande vriendschappen.
Vanuit liefde voor elkaar bereiken we zoveel meer.