Hoe ga ik om met angst?
Ik weet het niet zo goed. De gevoelens die ik nu ervaar zijn nieuw voor mij. Ik ben vaak angstig, wees maar niet bang, maar nog nooit op deze manier. Ik ken het niet, en daardoor weet ik niet goed wat ik eraan kan doen, hoe lang dit gaat duren en wat ik ervan kan verwachten.
Mijn normale angsten zijn er tijdens gemengde episodes. Eén van mijn spv’ers kon mijn angst dan ruiken. Als ik met een gemengd beeld op de opname was, werd ik steeds onder de douche gestuurd. Dat lijkt bij deze angst niet zo te zijn.
Hoe zit deze angst eruit?
Ik zweet ontzettend, of ik heb het juist ontzettend koud heb. Gelukkig heb ik nog geen opmerkingen over mijn geur gekregen, maar dat komt misschien omdat mijn collega’s beleefder zijn dat mijn hulpverleners.
Net zoals de meeste depressies en mijn normale angst, neemt het toe in de loop van de dag. Dus ik kan ’s ochtends prima zonder klachten opstaan, en in de avond niet meer weten wat ik met mezelf aan moet.
De angst zit me ook psychisch in het pad tijdens het creatieve proces. Op mijn werk valt het allemaal wel mee. Dan kan ik ’s ochtends als het nog goed gaat een to-do lijst maken, kijken wat er ad hoc op mij afkomt en op mijn normale niveau presteren. Het hebben van sociale contacten maakt het ook allemaal wat makkelijker.
Aan mijn boek verder schrijven, een blog schrijven of mijn website aanpassen is een stuk ingewikkelder. Voordat ik het einde van een zin heb geformuleerd, of het doel van een tekst heb vastgesteld, zijn mijn gedachten weer afgedwaald naar de angst. Hopelijk is dit voorbij als ik naar Ameland ga. De bedoeling is dat ik dan veel schrijfmeters ga halen.
Wat weet ik wel?
Ik weet dat deze angst er is in plaats van zelfdestructief gedrag. Op de uren of dagen dat ik zelfdestructief ben, dan is de angst er een heel stuk minder. Als ik mezelf pijn doe, dan is de angst een hele tijd weg. Het lijkt de enige manier om de angst te verdrijven, en het helpt verrekte goed. Er zit dus een relatie tussen mijn voorheen zelfdestructieve gedrag en wat nu een angstig gevoel is.
Misschien moet ik mezelf wel andere vragen stellen als ik wil leren omgaan met deze angst.
Waarom word ik zelfdestructief?
Meestal word zelfdestructief uit oude patronen van mijn persoonlijkheidsstoornis. Het kwetsbare kind uit schematherapie is dan bang. Bang om in de steek gelaten te worden of bang voor haar vader.
Op dit moment ben ik bang voor een toekomst zonder lithium. Bang dat ik kwijtraak wat ik nu heb en bang dat mijn vader weer boos op mij zal worden omdat ik niet meer voldoe aan het perfecte plaatje. Bang weer thuis te komen zitten. Bang weer een uitkering te krijgen. Bang dat overwegend gelukkige gevoel van het laatste half jaar kwijt te raken.
Hoe ga ik om met zelfdestructief gedrag?
Dat staat gelukkig wel weer in alle plannen die ik maak. Afleiding, ritme en sociale contacten onderhouden zijn vaak de toverwoorden. Volgens schematherapie moet ik uitzoeken wat er met mijn kind aan de hand is, welke ouder er opspeelt en hoe ik goed voor haar kan zorgen. Laat ik dat eens wat nadrukkelijker proberen.
Daarnaast duurt zelfdestructief gedrag 12-14 dagen. Helaas geldt dat dan weer niet voor de angst, want ik ben al een maand hiermee bezig.
Enfin, ondanks alle ervaringen en kennis die ik inmiddels hierover heb, blijft het vaak toch ook doormodderen, doorzetten, dooradem, doorleven van alles wat ik van het universum cadeau krijg. Maar, ik ben in ieder geval niet zelfdestructief.
Mijn naam is Lonneke Tomas en met mijn blogs, mijn boek en mijn lezingen probeer ik inzichtelijk te maken hoe het is om te leven met (ernstige) psychische problemen.
Ieder blog gaat over een thema dat op dat moment voor mij actueel is.
Vandaag heb ik geprobeerd te beschrijven hoe ik worstel met een type angst dat ik niet ken van mezelf, en welke oplossingen ik ervoor zoek.
