Op dagen als deze moet ik vaak denken aan wat sommige mensen tegen me zeggen. Een depressie bestrijd je door gewoon positief te denken en leuke dingen te doen. Als ik daaraan denk voel ik me schuldiger dan ooit dat een depressie zich door zet. Blijkbaar doe ik niet genoeg mijn best. Ik zou meer moeten investeren in gewoon positief denken en leuke dingen doen. Dan zou ik niet meer depressief worden.
Rationeel weet ik dat dit niet klopt. Een zware depressie, zoals ik de laatste paar dagen heb, is een totaal onvermogen om nog positief in het leven te staan. Zelfs van ultiem leuke dingen zoals met mijn neefje in mijn zwembadje te spelen, kan ik niet genieten. Sterker, zelfs tijdens het spelen met mijn neefje blijven de gedachten dat ik niet mag bestaan komen. Op een gegeven moment waren zo sterk dat ik besloot dat we gingen douchen zodat ik hem naar huis kon brengen.
Het beste van met mijn neefje spelen was dat ik op tijd uit bed kwam, dat ik een stukje ging fietsen en wandelen,  een fatsoenlijke lunch at, en niet kon toegeven aan mijn diepste wens. Niet dat ik ervan genoot.
Toen ik hem had thuisgebracht en weer in mijn eigen huisje was, kroop ik in mijn bed. Ik weet dat het niet helpt, maar mijn bed troost. Zeker als het me lukt om te slapen, de enige manier waarop ik uit mijn depressieve realiteit kan ontsnappen. Nou ja, er is een andere manier, maar daar moet ik ten koste van alles tegen vechten.
Ik weet dat het niet helpt om in bed te blijven liggen. Ik doe het fout. Gewoon positief denken. Gewoon leuke dingen doen. Gewoon.
Mijn gedachten beslissen anders. De tranen die opkomen druk ik weg. Tranen zijn niet positief denken. Oxazepam is niet leuke dingen doen. Zelfs pianospelen en tuinieren zijn niet leuke dingen doen. Het zijn wel dingen die helpen om de dag door te komen. Uur voor uur. Minuut voor minuut.
Ik bestrijd mijn depressies door zo lief mogelijk te zijn voor mezelf, door zo goed mogelijk mijn gedachten te corrigeren, door zoveel mogelijk dingen te doen die ik normaal gesproken leuk vind, door zo goed mogelijk mijn structuur te houden, door niet teleurgesteld te zijn dat ik niet gewoon positief kan denken.
Mijn depressie is er. Ik hoef er niet blij mee te zijn. Ik mag erom huilen. Maar ik hoef me zeker niet schuldig te voelen dat dingen even niet vanzelfsprekend voor me zijn. Er zijn genoeg andere dingen waar ik me schuldig over voel.