Toen ik voor het eerst werd afgekeurd heb ik mijn best gedaan om 45%-55% te worden afgekeurd. Ik moest het beargumenteren, anders was ik volledig afgekeurd. Ik schaam me ervoor om een deel van mijn inkomen van de staat te krijgen zonder tegenprestatie.
Dat gold ook voor het moment dat ik mijn studielening om liet zetten in. Ik had geen studieschuld en dat zonder mijn studie af te ronden.
Jaren heb ik geprobeerd te werken. Hoewel ik mijn hoofd vaak heb gestoten aan dezelfde steen, realiseerde ik me pas echt goed wat ik mezelf aandeed toen de laatste keer betaald werken uitmondde in een opname. Ik werd duurzaam afgekeurd. Teleurgesteld keek ik de arts aan.
In die tijd werkte ik op het partijbureau van de PvdA en sprak ik een paar keer met Jetta Kleinsma. Zij was toen nog staatssecretaris van sociale zaken. Pas toen zij zei dat ik mijn passies moest volgen, kon ik betaald werk loslaten en het pad kiezen waarin ik nu gelukkig ben.
WaJong is geen vetpot. Ik heb alle voordelen van arm zijn –minimabeleid, volledige huur- en zorgtoeslag, vrijstelling gemeentelijke belastingen- met het hoogst mogelijke inkomen om daar nog onder te vallen. Ik kan er goed van leven, maar ik moet voor alle extra’s iedere euro omdraaien. Een bezoekje aan mijn oma, aan de mondhygiëniste, mijn nichtjes en neefje verwennen, op verjaardagsvisite gaan, een nieuwe jurk kopen zijn voor mij niet vanzelfsprekend. Zeker nu ik overgestapt ben van oxazepam op valeriaan en melatonine. Alleen voor de rozen uit ‘Vrouwenzaken’ maak ik een uitzondering (dag 43 overigens).
Wat dus voor mij ook niet vanzelfsprekend is, is uit eten gaan. Ik doe het zelden, eigenlijk alleen met de Reünistenvereniging van de Blauwe Schuit. De etentjes zijn momenten waar ik weken naar uit kijk en geld apart voor leg. Geld wat van mijn vleesbudget af gaat, geld waardoor ik een bezoek aan mijn mondhygiëniste moet uitstellen, geld om niet naar mijn oma te gaan. Soms gaan de etentjes of feestjes gewoon niet door omdat ik geen dertig euro kan missen.
Gisteren was ons Nieuwjaarsdiner, en het was de volle, gespaarde dertig euro waard. Bedankt!