Geef mij psychosociale problemen, en ik heb er een coping strategie voor. Paniekaanval? Doe de ademhalingsoefening die op je telefoon staat. Angst? Ga wandelen. Depressie? Kruip niet terug in bed, maar hou je ritme. Eenzaam? Ga naar je vrijwilligerswerk. Eetbui? Kook uitgebreid en eet gezond. En een ontspoorde persoonlijkheidsstoornis? Zorg goed voor je kwetsbare kind.… Read More »

“Nou, dat was het.” De arts staat op en doet de deur van de spreekkamer open. Demonstratief gaat ze in de deuropening staan. “Ja, maar,” stotter ik, “wat moet ik nu dan?” “Hier ben je klaar.” “Maar ik heb nog steeds een probleem.” Ik zit nog op mijn stoel tegenover het lege bureau. “Geef me… Read More »

Momenteel heb ik nogal last van aanstelleritis. Tenminste, dat is de diagnose die ik inmiddels bij mezelf heb gesteld. Sinds een aantal dagen heb ik het benauwd bij inspanning. Wat de definitie van inspanning is, is aan verandering in de tijd onderhevig. Eerst was inspanning van mijn werk naar huis wandelen. Later werd het koffie… Read More »

Even zweven. Even zweven maar. Een millimeter boven de grond. Misschien twee. Niet meer. Ik hou van zweven en dan vanaf een uitkijkpunt naar de wereld kijken waarin je leeft. Een wereld zoals hij mooi is vandaag. Er zijn felblauwe luchten vandaag, samen met felwitte hagelstenen. De donkere wolken zie ik vandaag niet. Ze zijn… Read More »